2012.06.15 10:52
W trzeciej części naszej wędrówki będziemy szli zdecydowanie w stronę Psar. Na mapie firmy Compass przebieg tej trasy nieznacznie poprawiłem, ale w dalszym ciągu, jeśli chodzi o część leśną nie jestem w 100% przekonany, że to było dokładnie tak. Na szczęście wątpliwość dotyczy tylko punktu, w którym opuściłem las.
Na razie jest w miarę przyjemnie. Przecinamy kolejną prawie suchą dolinę. Są one wypełnione namuliskami.
Teraz ruszamy zdecydowanie pod górę. Przechodzimy pod złamanym drzewem. Oceniłem, że z jego strony nic nam nie grozi.
Droga była bardzo stroma. To było dla wielu bardzo wyczerpujące podejście.
Z boku uczestnicy tej wycieczki mijali bardzo malowniczą dolinę, ale nikt nie myślał o jej podziwianiu.
Niestety, pod nogami mieliśmy takie błoto.
Po chwili teren stał się równiejszy. Po bokach rozciągał się las bardzo mieszany.
Teraz opuszczamy to miejsce.
Od tej chwili będzie już albo równo, albo z górki.
Na skraju lasu usadowił się niecierpek himalajski - Impatien glandulifera.
Po przeciwnej stronie drogi na opuszczonym polu uprawnym prawie wszystkie ostrożnie polne - Cirsium arvense miały rozjaśnione szczyty łodyg.
Idziemy dalej. Jak widać niecierpek himalajski - Impatiens glandulifera rządzi.
Wśród drzew na skraju lasu pojawiła się wierzba iwa. Oto jej gałązka.
Jesteśmy teraz zdecydowanie poza kompleksem leśnym. W tym momencie wchodzimy na pewien czas na terytorium Filipowic. Innej drogi po prostu nie ma.
Białe baldachy to podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.
Zerkamy teraz w kierunku północnych kresów Filipowic. Właśnie minęliśmy trawers wierzchołka Gierasowej góry.
Patrzymy teraz zgodnie z przebiegiem drogi w kierunku północnym.
Po lewej, czyli zachodniej stronie drogi, tuż przed zabudowaniami Psa natrafiliśmy na poletko gorczycy białej - Sinapis alba.
Nieopodal posiano facelię - Phacelia tanacetifolia. Znaczy się mamy dwie uprawy pożytków pszczelich.
Tuż przed skrzyżowaniem z ulicą Nowowiejską zauważyłem olbrzymi okaz popłochu pospolitego - Onopordon acanthium.
Niedaleko niego po płocie wił się chmiel zwyczajny - Humulus lupulus.
Oto kilka migawek z zabudowy tej części Psar.
Spomiędzy domów wyłania się rezerwat Ostra Góra, kolejny cel naszej wycieczki.
Idziemy dalej. Teraz mamy już z górki.
W tej okolicy wsiedliśmy do autobusu. Młodzież mogła przez kilka minut odpocząć.
Na razie jest w miarę przyjemnie. Przecinamy kolejną prawie suchą dolinę. Są one wypełnione namuliskami.
Teraz ruszamy zdecydowanie pod górę. Przechodzimy pod złamanym drzewem. Oceniłem, że z jego strony nic nam nie grozi.
Droga była bardzo stroma. To było dla wielu bardzo wyczerpujące podejście.
Z boku uczestnicy tej wycieczki mijali bardzo malowniczą dolinę, ale nikt nie myślał o jej podziwianiu.
Niestety, pod nogami mieliśmy takie błoto.
Po chwili teren stał się równiejszy. Po bokach rozciągał się las bardzo mieszany.
Teraz opuszczamy to miejsce.
Od tej chwili będzie już albo równo, albo z górki.
Na skraju lasu usadowił się niecierpek himalajski - Impatien glandulifera.
Po przeciwnej stronie drogi na opuszczonym polu uprawnym prawie wszystkie ostrożnie polne - Cirsium arvense miały rozjaśnione szczyty łodyg.
Idziemy dalej. Jak widać niecierpek himalajski - Impatiens glandulifera rządzi.
Wśród drzew na skraju lasu pojawiła się wierzba iwa. Oto jej gałązka.
Jesteśmy teraz zdecydowanie poza kompleksem leśnym. W tym momencie wchodzimy na pewien czas na terytorium Filipowic. Innej drogi po prostu nie ma.
Białe baldachy to podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.
Zerkamy teraz w kierunku północnych kresów Filipowic. Właśnie minęliśmy trawers wierzchołka Gierasowej góry.
Patrzymy teraz zgodnie z przebiegiem drogi w kierunku północnym.
Po lewej, czyli zachodniej stronie drogi, tuż przed zabudowaniami Psa natrafiliśmy na poletko gorczycy białej - Sinapis alba.
Nieopodal posiano facelię - Phacelia tanacetifolia. Znaczy się mamy dwie uprawy pożytków pszczelich.
Tuż przed skrzyżowaniem z ulicą Nowowiejską zauważyłem olbrzymi okaz popłochu pospolitego - Onopordon acanthium.
Niedaleko niego po płocie wił się chmiel zwyczajny - Humulus lupulus.
Oto kilka migawek z zabudowy tej części Psar.
Spomiędzy domów wyłania się rezerwat Ostra Góra, kolejny cel naszej wycieczki.
Idziemy dalej. Teraz mamy już z górki.
W tej okolicy wsiedliśmy do autobusu. Młodzież mogła przez kilka minut odpocząć.