2021-01-09 Na Starym Dworzysku, w Simocie i w Kamiennym Dole - część 2

Zawracamy. Zerkamy na uprawiane pole uprawne znajdujące się na stoku wzniesienia obramowującego od południa Simotę.

Cel naszej wyprawny znajduję się na skraju lasu.

Jest on blisko, coraz bliżej.

Po drodze trafiła nam się martwa ryjówka aksamitna.

I tak docieramy do miejsca, gdzie zaczyna się wąwóz Kamienny Dół.

Dnem wąwozu tak jak to było w 2018 roku płynie rwący strumień.

W wodzie strumienia leżał sporo otoczak kwarcu. Musi pochodzić z formacji karbońskiej - arkozy znajdującej w górnej partii wąwozu.

Wchodzimy w głąb wąwozu. Strumień jest mniej wydajny.

Tak rozpoczyna się główny ciąg wąwozu.

Zanim poszliśmy dalej zauważyliśmy niewielką odnogę z prawej strony wąwozu.

Przechodzimy pod powalonymi drzewami.

Dalej wąwóz ma klasyczny V-kształtny przekrój. Poza tym zalega tutaj sporo drewna.

Gleba jest tutaj omszała. Mchów póki co nie oznaczam.

Dalej bez większych zmian.

Oto kolejna osypująca się krawędź.

Oto kolejny otoczak kwarcu.

I znowu wąwóz jako taki.

Następnie mijamy formację błotnistej brekcji z drobnych kamieni. Wyrastają na niej mchy. Jest gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.

Idziemy dalej.

Pod nogami zalegają wapienie triasu.

Następnie podziwialiśmy sople na korzeniach z osypującej się skarpy.

A dalej wciąż przechodzimy przez klasyczny w swoim przekroju wąwóz.

I tutaj zalega sporo martwego drewna.

A teraz szczypta geologii, czyli kamień z wapienia falistego przypominający kopyto zwierzęcia parzystokopytnego.

Teraz na prawym stoku wąwozu widać fragment formacji wapieni.

Teraz stok tak jakby się spłaszczał. Wąwóz zasadniczo się nie zmienia. Dotyczy to także ilości zalegającego tutaj drewna.

Pod nogami mamy świeżo odsłonięte wapienie.

Oto kolejne odsłonięcie tutejszej formacji z boku.

I znowu drewno oraz kamienie.

W jednym z kamieni widać fragmenty kości.

Oto kolejny, płaski odcinek stoku z wcinającym się weń wąwozem.

Teraz pokonujemy niewielki próg denudacyjny.

I tak docieramy do miejsca, gdzie na szczycie wąwozu pojawia się kilka rozgałęzień. To debrza.

Tak dopytam, gdzie są widoczne te fragmenty kości, gdyż choć wiele triasowych już widziałem, to na tym kamieniu akurat żadnej nie dostrzegam...

(wypowiedź edytowana przez Lukkrajewski 25. stycznia. 2021)

Strzałkowate twory w górnej części zdjęcia. Są zwietrzałe, ale identyczne co do kształtu z tym, które znajdywałem w Jaworznie przy ulicy Chełmońskiego. Otoczyłem ją niebieskim kręgiem. Dla pewności mogę jeszcze to zdjęcie przesłać zaprzyjaźnionemu zawodowcowi z Krakowa.

Według zaprzyjaźnionego geologa jest to silnie przeobrażona w procesie diagenezy kość triasowego płaza lub gada. Oto część odpowiedzi - jest spore prawdopodobieństwo, że to fragment kości kręgowca (gada lub płaza, być może żebro), jednak uległa ona głębokiemu przeobrażeniu podczas diagenezy, dlatego trudno dostrzec charakterystyczną fakturę na powierzchni, nie ma też wyraźniejszych pozostałości substancji organicznej. Dla potwierdzenia trzeba by wykonać naszlif, czyli zniszczyć okaz. Pozycja stratygraficzna miejsca znaleziska (wg mojej oceny, środkowa część dolnych warstw gogolińskich) może być dodatkowym potwierdzeniem.

OK, czyli to tylko prawdopodobieństwo. Sam stawiałbym na zerodowany/nietypowy ślad drążenia. Poza strukturą kości zachowują bowiem barwę, z reguły uderzająco różną od otaczającego wapienia - tu to jeden misz masz. Dlatego nawet na przełamie są zauważalne, a co dopiero w takim ułożeniu.

Dodaje ewidentną kość z ulicy Chełmońskiego w Jaworznie. Obwiedziony kształt jest łudząco podobny. Ten okaz znajduje się na stałej wystawie w Muzeum w Chrzanowie. Pozyskałem go 23 lipca 2008 roku. Ten wyskoczył po rozbiciu kamienia.