2021-03-21 Jaworzno, Cezarówka Dolna, Korzeniec - przylaszczkowa przystawka

Pierwszy dzień wiosny miał upłynąć pod znakiem spacerów po lasach. Nic zatem dziwnego, że z najbliższą rodziną ruszyliśmy na objazd kilku jaworznickich lasów. Na początku padło na tytułowy Korzeniec, gdzie znajduje się najobfitsze stanowisko przylaszczki pospolitej - Hepatica nobilis w Jaworznie. Co prawda parę dni wcześniej spadł śnieg, ale mieliśmy nadzieję coś zobaczyć. Na początku buczyna jako taka, buk pospolity - Fagus sylvatica i mnóstwo opadłych liści.

Wkrótce wypatrzyliśmy pierwsze kwiaty pożądanego gatunku.

Przerywnikiem jest kawałek tutejszego dolomitu retu.

Oto lepiej rozwinięte kwiaty.

Następnie mijamy pniak po ściętym buku pospolitym - Fagus sylvatica.

Następnie rozglądamy się po grani szczytowej.

14 kwietnia 2018 roku Korzeniec się palił. Dopiero teraz widać, że wiele drzew tego nie przeżyje, chociaż wówczas nie wyglądało to tak tragicznie.

Idziemy dalej.

Na jednym z drzew znajduje się rozległa rana. Zapewne wyrasta na niej napień topolowy - Oxyporus populinus.

Nie tracimy tez z oczu głównej bohaterki. Oto kolejna porcja kwitnacej przylaszczki pospolitej - Hepatica nobilis.

Oto jej ubiegłoroczne liście.

Oto podstawa pnia kolejnego okazałego buka pospolitego - Fagus sylvatica.

Tutaj też zauważyliśmy naszą bohaterkę.

Kolejne przejście.

Kolejne kwiatki.

Kolejny dolomit retu.

Oto kolejne, bardzo oszronione kwiaty.

Zaczynamy schodzić ku podstawie północnego stoku.

Oto ciekawa zagojona rana na pniu buka pospolitego - Fagus sylvatica.

Oto inne drzewo tego gatunku widziane z dołu do góry.

Jesteśmy na granicy buczyny i boru jakiegoś tam, znaczy się bardzo mieszanego.

Teraz bohaterem długiej sesji zdjęciowej jest bardzo okazały buk pospolity - Fagus sylvatica.

Oto podstawa jego korony.

Oto jego korona.

A to już inne drzewo tego gatunku.

I ponownie bohater poprzedniej sesji zdjęciowej, tak na odchodne.

Idziemy dalej.

Mijamy brzozę brodawkowata - Betula pendula.

Oto dwa ujęcia tego samego drzewa w perspektywie z dołu do góry.

Idziemy dalej. Buczyna jaka o tej porze roku jest każdy widzi.

Tutaj także mamy drzewa, które nie przeżyły pożaru.

W tej okolicy trafił nam się wawrzynek wilczełyko - Daphne mezereum.

Pewnym urozmaiceniem są tutaj pojedyncze brzozy brodawkowate - Betula pendula.

I tak wyszliśmy na drogę biegnącą wzdłuż zachodniego skraju Korzeńca.

Tutaj z bogatego zestawu brioflory najładniej wyglądał skrzydlik grzebieniasty - Fissidens dubius.

A na przylaszczkowe obżarstwo w tym miejscu to sobie jeszcze poczekamy, prawdopodobnie do połowy kwietnia.