2023-04-21 Skawina, między Radziszowem a Grabiami, dolina Mogiłki - część 9

W tym momencie wędruję wzdłuż odcinka Mogiłki, gdzie od północy z zaroślami graniczy plantacja wikliny. Wciąż znajduję się w obrębie lasu wyrastającego na obu brzegach. Widoczna ścieżka może być szlakiem wędrówki bobrów.

Bliżej rzeki wyrastają czeremchy zwyczajne - Padus avium.

Oto rzeka jako taka. Większa partia lasu znajduje się na jej prawym brzegu.

Oto omszała gałąź dominującego drzewa.

Jest na niej tarczownica bruzdkowana - Parmelia sulcata.

Są kępki mchów. Tutaj stawiam na Orthotrichum. Jest jeszcze coś drugiego ze sporogonami.

Mijam kolejne czeremchy zwyczajne - Padus avium.

Rzeka płynie w pogłębionym korycie.

Teraz spotykam dziki bez czarny - Sambucus nigra z intrygującym życiem zewnętrznym.

Jest złotorost ścienny - Xanthoria parietina.

Są kępki mchu. I tutaj stawiam raczej na Orthotrichum.

A rzeka po prostu czasem płynie.

Niekiedy stoi za sprawą małej retencji realizowanej przez bobry.

Tędy te zwierzęta wędrują na pobliską plantację wikliny.

Oto tama bobrowa z bliska.

Sąsiaduje z nią stanowisko "Kultury Skawińskiej". Zapewne da się je datować na okres sprzed 1 lipca 2013 roku.

Oto mała retencja stworzona przez bobry.

Teraz obserwują partię drzewostanu z dominującą wierzbą - Salix.

W runie pojawiają się miodunka ćma - Pulmonaria obscura oraz kopytnik pospolity - Asarum europaeum.

Oto kolejny fragment małej bobrowej retencji.

W zaroślach zauważam derenia świdwę - Cornus sanguinea.

A rzeka po prostu stoi.

Jest jakieś boczne źródło.

Jest coś w rodzaju osuwiska. Póki co zagrożenia powodziowego nie dostrzegam.

Są czeremcha zwyczajna - Padus avium oraz dziki bez czarny - Sambucus nigra z bogatym życiem zewnętrznym.

Jest kolejna tama bobrowa.

Są ruiny i struga przepływająca przez nie.

Oto sterana wierzba - Salix.

Oto kolejne stanowisko "Kultury Skawińskiej".

I tak dotarłem do miejsca, gdzie nad rzeką pojawiła się czeremcha amerykańska - Padus serotina.

Mech ze sporogonami razem z Orthotrichum to najpewniej Pylaisia polyantha. Co do Orthotrichum, to kilka charakterystycznych ze zdj. można rozpoznać mając zdjęcia z różnych okresów rozwoju danego gat. (m. innymi wysokość mchu i jego kolor, kształt listków, wygląd zarodni, czepka, ozębni, u niektórych rozmnóżki czy chwytniki itp.).

Zapewne dla Orthotrichum konieczne będzie badanie realnego okazu przez briologa. Zbiory przewiduję w drugim lub trzecim terminie wizyt w tych samych miejscach.