Przechodząc dalej natrafiam na kolejne skupisko dębu szypułkowego – Quercus robur. Na jednym z drzew widać okazałe listkowate porosty.
W tej części grobli trafiła się bardzo rozgałęziona czereśnia – Cerasus avium. Drzewo kwalifikuje się do uznania go za pomnik przyrody chociaż jest w stanie zejściowym.
Idąc dalej natrafiłem na dęby - Quercus robur z kolejnymi okazami tarczownicy bruzdkowanej – Parmelia sulcata.
Po wyjściu na pobliskie pole uprawne zauważyłem parę śliników rdzawych w toku wymiany płynów ustrojowych. Było tutaj więcej takich par.
I ponownie dąb szypułkowy – Quercus robur. Jego pień porywa glon aerofilny z rodzaju pierwotek. Porostów nie zauważyłem. Drzewo jest okazałe ale daleko mu do pomnika przyrody.
Oto kolejna gęstwina młody drzew z wieloma brzozami – Betula pendula. Na ich pniach pojawia się chrobotek o osobliwych podecjach. U części są one prawie rożkowate, ale u innych rozszerzają się lejkowato ku górze. Zapewne jest tutaj kilka gatunków. Poza tym grobla jest bardzo wąska, niemalże zaostrzona.
Nieliczne drzewa mają słuszne rozmiary tak jak brzozy brodawkowate – Betula pendula i dęby szypułkowe – Quercus robur.
Wracając na groblę zauważam skupisko kokoryczki – Polygonatum multiflorum.
Wśród roślin zielnych pojawia się poziewnik – Galeopsis bifida. Oto ten gatunek w widoku ogólnym a następnie w zbliżeniu.