2008-10-08 Z centrum Trzebini, przez Paryż do Płok - część 7
W kolejnym odcinku wreszcie dotrzemy do Paryża. Przez samą miejscowość, która jest metropolią w przeciwnym tego słowa znaczeniu przemkniemy. Piękne okoliczności przyrody będę dokumentować w drodze do Paryża a następnie po jego opuszczeniu. Na mapie firmy Compass ten odcinek naszej trasy oznaczyłem kolorem brązowym.
Jesteśmy na początku drogi. Aby dotrzeć do Paryża musimy skręcić w prawo.
Przed skrzyżowaniem rośnie dość okazała sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Jej wiek oceniam na około 100 lat.
Tego roku to była piękna złota polska jesień.
Po obu stronach drogi znajduje się bór mieszany.
Spójrzmy teraz na las, który regeneruje się po akcji "przeminęło z wiatrem". Prawdopodobnie działo się to w 2005 roku.
W luce pomiędzy sosnami zwyczajnymi - Pinus sylvestris pojawia się buk zwyczajny - Fagus sylvatica.
Opuszczamy las i natrafiamy na dwie tablice, które mogą nas wprowadzić w zakłopotanie.
Ale tuż przed zabudowaniami wszystko jest jasne.
Teraz szybko pomknąłem w dół. Zaczyna się drugi odcinek. Ta część lasu to Trzebinia. Zaczynamy od jednego z byłych osadników.
Bardzo szybko odbijam w lewo i staję na skraju jednego z dość głębokich rowów.
Rów przecina droga. Po jej prawej stronie znajduje się taka sama głębia.
Nader licznie w tej okolicy występuje kokoryczka okółkowa - Polygonatum verticillatum.
W drzewostanie coraz częściej pojawiają się drzewa liściaste, głównie buk zwyczajny - Fagus sylvatica.
Bardzo malownicze okazy drzew tego gatunku znajdują się na skraju głębokiej doliny po lewej stronie drogi.
Nieco dalej las był bardzo malowniczy. Jak widać w jego runie jest sporo kokoryczki okółkowej - Polygonatum verticillatum.
W pobliskim lesie nieco na południe od głębokiego rowu, a na zachód od drogi skrywają się hałdy. To zrozumiałe, ponieważ cały czas znajdujemy się w tej części kopalni, gdzie znajdował się zakład przeróbczy. Zatrzymajmy się na chwilę w tej okolicy.
I pomyśleć, że jeszcze w pierwszej dekadzie XX wieku to były łyse górki.
Są tutaj także dość malownicze fragmenty.
Powracamy na drogę. Ponownie podziwiamy rozświetloną słońcem kokoryczkę okółkową - Polygonatum verticillatum na tle ciemnej buczyny.
Za chwilę opuścimy ten fragment lasu i udamy się dalej.
Trzymamy się tematu forum. Nie drażnimy się. Ma być miło :) ⇒ szerzej o zasadach i coś jak regulamin