2008-10-11 Na południe od Alwerni czyli Skowronek i Belwender

Po opuszczeniu kamieniołomu w Mirowie przejechałem dość szybko do kolejnego punktu. Na mapie firmy Compass ten odcinek trasy oznaczyłem kolorem zielonym.

Pierwszą serię zdjęć wykonałem w rejonie zalewu, skupiając się na przydrożnej kapliczce.

Samemu zalewowi poświęciłem tylko jedno zdjęcie. Jest to zbiornik wody przemysłowej pełniący od czasu do czasu funkcję kąpieliska. Wszystko zależy od dobrej woli mieszkańców Brodeł oraz Poręby Żegoty, którzy czasami do zasilającego go potoku Brodła spuszczają zawartość szamb.

Jesteśmy już na szlaku rowerowym poprowadzonym tutaj odcinkiem drogi do Poręby Żegoty. Las po obu stronach drogi to buczyna.

Bardzo intrygujące buki zwyczajne - Fagus sylvatica rosną w miejscu, gdzie należy odbić w lewo, aby udać się w stronę kamieniołomu Belwender.

W dalszym ciągu przemieszczamy się wzdłuż ścieżki rowerowej. Cóż pisząc swój przewodnik poszedłem po najmniejszej linii oporu.

Droga jest dość dobrej jakości. Po bokach w drzewostanie pojawia się więcej brzozy brodawkowatej - Betula pendula.

Są też płaty z bukiem zwyczajnym - Fagus sylvatica.

Teraz znajdujemy się w przekopie prowadzącym do kamieniołomu.

Eksploatowano tutaj złoże melafiru, obecnie zwanego uczenie paleobazaltem. Oto widoczne fragmenty tej skały.

Teren ten jest także w innych opracowaniach poświęconym lokalnym atrakcjom turystycznym jako miejsce godne obejrzenia. Niestety, dojście do samej niecki wyrobiska wówczas wyglądało tak.

Niestety, kiedy już wejdziemy do środka także trudno będzie nam się zorientować, co tutaj się działo.

Tego dnia w centralnej części wyrobiska zwróciłem uwagę na kwitnienie żarnowca miotlastego - Sarothamnus scoparius.

Ciekawie wyglądało jednoczesne kwitnienie i owocowanie tego krzewu.

Część niecki wyrobiska zajmują zarośla z dominacją śliwy tarniny - Prunus spinosa.

A w północnej części niecki wyrobiska ponad zielony tłum wybijała się okazała brzoza brodawkowata - Betula pendula.

W każdym bądź razie całość na on czas była niedostępna dla przeciętnego turysty.

Opuściłem ten teren bardzo rozczarowany, ale w swoim przewodniku również o nim wspomniałem. Ostatecznie są zwolennicy uprawiania turystyki w stylu emocje, edukacja, rozrywka. Kolejnym miejscem był fragment buczyny za leśniczówką. Tutaj znalazłem taki niewielki bunkier.

To w tym miejscu musiano przechowywać materiały wybuchowe, wykorzystywane w kamieniołomie.

Do wnętrza nie wchodziłem, honorując zapis na tej oderwanej tabliczce.

Także tutaj odsłaniają się melafiry, których buki czepiają się z uporem maniaka. W sumie jest bardzo malowniczo.