Witam,
Znalazłem w lesie dwa okazy co prawdobodobnie jest śluźnią śluzowca z rodzaju Lycogala. Położyłem je na mokrym papierze. Jedna "przyrosła" do papieru i trochę się przemieściła. Wlałem tam niewielką ilość wody z akwarium (całość nie stoi w wodzie tylko jest wilgotna), w której są bakterie będące pokarmem śluzowców.
Teraz kilka pytań:
-Czy śluzowce te są chronione?
-Czym je karmić?
-Czy papier jest dobrym podłożem?
-Czy słoik, w którym je trzymam powinien być przykryty?
Z góry dzięki za odpowiedź.

Zajrzyj tutaj: https://www.bio-forum.pl/messages/11142/47513.html
Jak podaje literatura, śluzowce obejmują kilkaset gatunków a w Polsce chyba około 50, ale nie natknąłem się nigdzie na wzmiankę, by podlegały one ochronie, chociaż by na to zasługiwały. Rulik z uwagi na liczność występowania z pewnością takiej ochrony nie wymaga.
Z pewnością Maciej bardziej temat rozwinie...

1. W Polsce nie ma śluzowców podlegających ochronie, ustawa w ogóle nie przewiduje tych organizmów.

2. Czym karmić ? Generalnie mikroorganizmami mniejszymi od nich - bakterie, jednokomórkowe glony i grzyby, jak się trafi jakiś orzęsek czy wiciowiec, tez go strawią. Niektóre gatunki wydzielają też na zewnątrz enzymy trawiące, które rozkładają materie organiczną i potem wchłaniają proste produktu rozkładu. Ale różne gatunki mogą się różnić preferencjami pokarmowymi

3. Papier nie jest raczej dobrym podkładem. raczej lignina czy bibuła które lepiej utrzymują wilgoć. Stosuje się też podłoża agarowe. Ale podobno dobrym podłożem są rozmoczone płatki owsiane - na których samoistnie rozwija się pokarm śluzowca.

4. Czy przykryć słoik? nie ma odpowiedzi. W warunkach domowych trudno jest zachować odpowiednią wilgotność - jak za sucho, śluzowiec albo umrze, albo przejdzie w stan skleroty. Jeśli za mokro - albo ulegnie "rozpłynięciu" albo spleśnieje. Pozostaje ręczne sterowanie - spryskiwanie zraszaczem i uchylanie wieczka w zależności od sytuacji.

Ale jeżeli w ogóle chcesz pohodować śluźnię pozyskaną ze środowiska, to nie sądzę aby Lycogala była właściwym gatunkiem. Jej śluźnia jest nie do odszukania w zasadzie. To co można znaleźć, to są formujące się zarodnie, a tych już się nie da hodować, jest już na to za późno. Chyba najłatwiejszą w utrzymaniu w warunkach domowych jest śluźnia Badhamia utricularis i Fuligo septica, ze szczególnym naciskiem na ten pierwszy gatunek. Tak czy siak nie należy raczej spodziewać się zbyt wiele po takiej hodowli. Długotrwałe utrzymywanie śluźni w warunkach domowych nie jest łatwe i zwykle kończy się jej spleśnieniem. Łatwiej chyba stworzyć śluźni coś w rodzaju mikrośrodowiska niż hodować ją w sterylnych warunkach na bibule. Jeśli do małego akwarium nawrzucasz patyków, mchu itp, namoczysz to odstaną wodą i włożysz tam aktywną śluźnie i będziesz dbać o odpowiednia wilgotność, to masz szansę na obserwowanie jej zachowania przez jakiś czas, aż do wytworzenia zarodni.

Co do liczby gatunków śluzowców - na świecie jest ich ok. 1000, w Polsce ponad 350 jeśli dobrze pamiętam, ale to się ciągle zmienia.

Dzięki za wyczerpujące odpowiedzi.
Oprócz śluźni znalazłem też kilka zarodni. Leżą na kawałku papieru na półce.
I kolejne kilka pytań:
1.Jak poznać, że zarodnie są żywe?
2.Czy da się doprowadzić do wysypania zarodników w domu?
3.Jak wychodować śluzowca z zarodników?
5.Czy o tej porze roku można znaleźć Badhamia utricularis albo Fuligo septica?

1. Dojrzałe zarodnie są strukturami martwymi, na tym kończy się żywot śluzowca, żywe są tylko zarodniki w zarodni, choć jest to "życie utajone" poniekąd ;-)

2. Tak, aczkolwiek nie zawsze. W warunkach domowych nie jest łatwo stworzyć śluzowcowi warunki odpowiednie dla niego do przejścia całego przeobrażenia. Nawet jeżeli udaje się otrzymać zarodnie wyglądające w miarę normalnie, zarodniki powstałe w domowych hodowlach często są zdeformowane, nie przechodzą pełnych podziałów itd. - zwykle są niedojrzałe i nie nadają się zbytnio do celów diagnostycznych ani też nie mają zdolności do "kiełkowania". Jeśli zbierze się zarodnie już prawie dojrzałe, daje się zwykle osiągnąć dojrzenie zarodników, ale jeżeli hodujesz od śluźni, albo zbierzesz dopiero formujące się zarodnie, to jednak raczej rzadko udaje się ta sztuka.

3. w warunkach domowych - z trudem ;-). Zachowanie odpowiedniej wilgotności, temperatury, cyklu świetlnego, pokarmu, uchronienie przed spleśnieniem... zapewnienie odpowiedniego dla danego gatunku pH podłoża.. itd, itp... Problemów jest dużo, ale czasem się udaje. Na pewno łatwiej gatunki mało wybredne.

5. Fulige septica, przynajmniej u mnie, jest teraz do znalezienia, to pospolity gatunek i jesienia jest go duzo. Problem z nim jest taki, że kiedy znajdujesz jego śluźnię, to ona już jest w fazie kiedy szykuje się on do wytworzenia zrosłozarodni, wcześniej pędzi żywot w ukryciu. Badhamia utricularis jest znacznie lepsza - jej śluźnie nie kryją się, są duże i potrafią bardzo długo pozostawać w fazie aktywnej, żerującej śluźni. Jeszcze jej nie widziałem, ale niedługo już powinna się pojawić, to gatunek późno-jesienny.

Choć nie bardzo rozumiem skąd ta moda na dręczenie śluzowców hodowlami domowymi. Dużo przyjemnej jest oglądać je w ich środowisku naturalnym, odwiedzając co jakiś czas i patrząc jak się zmieniają.