Od chwili kiedy z Białej i Czarnej Przemszy rodzi się Przemsza jako taka rzeka płynie raczej łagodnie, nieznacznie przyspieszając tu i ówdzie. Tytułowa powiedzmy katarakta pojawia się w miejscu, gdzie droga łącząca Brzezinkę z Wysokim Brzegiem przecina rzekę. Na razie idziemy w to miejsce. W ciemności skrywa się grusza - Pyrus communis.



Na jej korze występuje ruda zielenica - Trentepohlia.



Są mchy, zapewne z gatunku krótkosz szorstki - Brachytecium rutabulum.





Tutaj też zauważyłem przytulię - Galium palustre.



Wzdłuż rzeki biegnie błotnisty trakt, chociaż ma status szlaku turystycznego.





Trafiła się tutaj jakaś dziewanna - Verbascum.



Na około 50 metrów od mostu rzeka leniwie toczy ciecz wypełniającą koryto.



Po mostem wyraźnie widać, że rzeka znacznie obniży swój nurt.



W drodze do tego miejsca znalazłem płaskomerzyka pokrewnego - Plagiomnium affine.





Zbliżamy się do spiętrzonej wody. Zasłania ją chmiel zwyczajny - Humulus lupulus.





Oto pierwsze zdjęcia efektu katarakty. Powstała ona na głazach wrzuconych w nurt rzeki.





Rzeka rwie tutaj z kopyta. Drzewa zdają się być bez szans.





Ponownie zerkam na efekt katarakty.





Teraz zerkam z biegiem rzeki.



Teraz z pewnego oddalenia patrzę pod prąd. Wyraźnie widać tytułowy 'uskok".



Odchodzimy. Oto butwiejąca biomasa.



Oto kropla wody.



A teraz będzie dłuższa sesja z ostrożniem lancetowatym - Cirsium vulgare.







Zauważyłem jeszcze wykrot.



Tutaj zauważyłem przytulię, którą oznaczyłem jako Galium uliginosum.





A potem deszcz się nasilił i musieliśmy wrócić do redakcji.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 21.czerwca.2018)