Kolejnym etapem ekspedycji z zabrzańską ekipą był Paryż. Oczywiście w dalszym ciągu jest to metropolia w przeciwnym tego słowa znaczeniu. Tak wygląda ta okolica, kiedy zerkamy na wschód. Zabudowania mamy za plecami.



Najważniejszym śladem cywilizacji w tym rejonie jest ta wieża.



Działa tutaj jeszcze firma transportowa.



Teraz powoli zaczynamy schodzić w dół.







Ten adres stanowi potwierdzenie miejscówki.



Do samego dołu prowadzi bardzo stromy odcinek.





Jesteśmy na dnie, odbijamy w prawo.



Jak widać, rzadko kto tutaj chodzi. Na prawo rządzi pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Są amerykańskie nawłocie - Solidago. Jest pęcherznica kalinolistna - Physocarpus opulifolius.



Po lewej stronie drogi trafiła się olsza czarna - Alnus glutinosa.



Trakt staje się wyraźny. Teraz zdecydowanie na lewo znajduje się Trzebinia a na prawo Paryż.





Po paryskiej stronie drogi widać owocujący krzew dzikiego bzu koralowego - Sambucus racemosa. Poraża go mączniak - Erysiphe vanbruntiana.







Po trzebińskiej stronie drogi na byłym osadniku znajduje się łan zawciągu pospolitego - Armeria maritima ssp. elongata.





Towarzyszy mu goździk kartuzek - Dianthus carthusianorum.





Opuszczając las tą samą drogą zwracam uwagę na janowca barwierskiego - Genista tinctoria.



Opuszczając zabudowę wykonałem kolejne zdjęcie przedstawiające czarne chmury.



Następnie w okolicy wieży sfotografowałem polną drogę biegnącą na północ.



Zauważyłem przy niej kwitnącą tymotkę łąkową - Phleum pratense.







(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 20.października.2018)