Kończymy ten spacer. Teraz próbujemy penetrować pobocze drogi i część przyległego lasu.



Gatunki są trywialne, tak jak ten zawciąg pospolity - Armeria maritima ssp. elongata.





Trywialna jest także pustułka pęcherzykowata - Hypogymnia physodes z modrzewia - Larix.







W lesie zauważamy sporą domieszkę dębu szypułkowego - Quercus robur, znaczy się wszystko zmierza w stronę boru mieszanego ręką ludzką zmienianego.





Widać już Milówkę.



Oto tutejszy przystanek autobusowy.





Potem był krótki odpoczynek i była przerwa obiadowa. Po obiedzie obeszliśmy jeszcze zajazd. Na początku trafił się wiesiołek czerwonodziałkowy - Oenothera glazoviana.





Potem trafiło się przymiotno gałęziste - Erigeron ramosus.





Ten częściowo zamknięty w sobie kwiatek to goździk kropkowany - Dianthus deltoides.



Tę rozetkę oznaczam jako typowy szczaw zwyczajny - Rumex acetosa.



(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 26.grudnia.2018)

Idziemy dalej. Spotykamy owocującą gruszę, raczej dziką - Pyrus pyraster.





Kolejny trywialny gatunek to jasieniec piaskowy - Jasione montana.





Ta sama kategoria, bylica piołun - Artemisia vulgaris.





Narożnik działki zajmowanej przez zajazd wyznacza leszczyna - Corylus avellana.



Z tym gatunkiem nie widziałem się od bardzo dawna. Oto kocanki piaskowe - Helichrysum arenarium.





Tutaj dominantą jest starzec jakubek - Senecio jacobaea.



Jest tam jeszcze pięciornik srebrny - Potentilla argentea.



Teraz będzie szczaw - Rumex. Słabo będzie widać, ale skłaniam się ku Rumex thyrsiflorus.



Teraz jakiś mech. Będą trzy ujęcia na zasadzie blisko, coraz bliżej ale gatunku póki co nie typuję.







I jeszcze trywialny ostrożeń polny - Cirsium arvense.



I na zakończenie widok ogólny tej pozornie nie ciekawej powierzchni.

Na 3,4,5 zdj.od końca przypuszczam jesienny Ceratodon purpureus. U niego zagięty rand często wydaje się być jaśniejszy.Długie sety i zagięta puszka są jesienią już jasne.

Przyjmuję do wiadomości. Też mi się tak wydawało, ale miałem wątpliwości.

Teraz wiesiołek Oenothera erytrosepala, czasem zwany przeze mnie Oenothera glazowiana to prawidłowo Oenothera glazioviana. Po prostu notorycznie popełniałem literówkę.