Jesteśmy na północ od lasu.



Trakt chociaż polny, jest bardzo szeroki i utwardzony.



Przemieszczamy się pomiędzy polami z których część zarasta a część jest uprawiana. Generalnie wypogodziło się.





Lokalnie dominuje nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Osiągamy łuk drogi. Delikatnie skręcamy na wschód.



Po raz pierwszy zerkamy za siebie. Nad polami wisi czarna chmura.



Znajdujemy ślad po brutalnym rozstaniu się z telewizorem.



Ponownie zerkamy za siebie. Czarna chmura stoi w miejscu, a my się od niej oddalamy.



Czas na przegląd flory. Oto owocujący ligustr pospolity - Ligustrum vulgare.



Gnamy dalej.



Teraz na skraju lasu najbardziej w oczy rzuca się purpurowo wybarwiony dereń świdwa - Cornus sanguinea.





Chmury są bardzo malownicze, ale już nie groźne.



Przechodzimy skrajem lasu.



Mijamy nie uprawiane pola uprawne. Zwracamy uwagę na przymiotno białe - Erigeron annuus.





Zbliżamy się do zabudowań Płazy.



Przechodzimy pomiędzy zabudowaniami.





Osiągamy ulicę Graniczna.

Dopiero teraz znajdujemy się w obrębie zabudowy Bolęcina. Ruszamy na północ.





Zabudowa coraz bardziej pnie się ku szczytowej grani.



Wędrujemy na północ północnym stokiem wzniesienia. Podziwiamy już nie groźne chmury. Pola są tutaj przede wszystkim nie uprawiane.







W zaroślach zauważamy kolejne purpurowo wybarwione drenie świdwy - Cornus sanguinea.



Jest głóg - Crataegus o bardzo mięsistych owocach.



A poza tym nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis rządzi.





Idziemy dalej. Po raz pierwszy zauważamy skałkę triasową.



Znowu zniknęła.





Mijamy owocne pożegnanie z ogryzkiem. To oczywiście jabłoń domowa - Malus domestica.





I tak docieramy do skałki triasowej.



Po drodze mijamy skupiska łyska z rodziny szorstkolistnych. To ośmiał - Cerinthe minor. Poraża go mączniak - Erysiphe asperifoliorum.



Oto dwa klasyczne ujęcia tego pomnika przyrody, czyli głowa lub zamek.





Jesteśmy na szczycie, zerkamy na zachód.



A poza tym skałka została zdobyta.