Teraz idziemy trasą oznaczoną kolorem ciemnoniebieskim.



Jesteśmy na szczycie wzgórza Wianek. Jest to skład biomasy. Zapewne początek przygotowań do Sobótek na rok 2019.







Teraz patrzymy na wschód.



Teraz patrzymy na północ. Podziwiamy chmury.



Zaczynamy schodzić w dół, trzymając się wyznaczonej ścieżki dydaktycznej. Tutaj od kilku lat nie zaszła zmiana.







Pierwszą zmianą poniżej szczytu jest uprawiane pole uprawne.



Większość pól została oddana we władanie nawłociom kanadyjskim - Solidago canadensis.



Osiągamy skraj lasu, boru bardzo mieszanego.



Wchodzimy weń pokonując go ścieżką biegnącą w lewo skos.



Dalej, na pierwszy rzut oka dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.





Zaczynamy znajdywać kolejne warpie, czyli kontynuujemy główny motyw naszej wycieczki - Było sobie górnictwo.



A poza tym drzewostan jest prześwietlany. Maluczko a zrobią tutaj bór świeży.





Nieco dalej pojawia się sporo dębu czerwonego - Quercus rubra.



Oto kolejne warpie. Ich wielkość świadczy o tym, że tutaj kopano głęboko.





Teraz małe anty-selfie.

Ruszamy zdecydowanie na południe. W drzewostanie pojawia się więcej buka pospolitego - Fagus sylvatica oraz dębu czerwonego - Quercus rubra. Są też warpie, ale takie mniejsze, płytsze.





Trwają leśne żniwa.



Teraz trafiamy na odcinek bardzo dobrej leśnej drogi.





Odbijamy w lewo.



Mijamy kolejne warpie.





Jesteśmy na "szlakostradzie".



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 06.marca.2019)

Zerkamy na prawo. Wszędzie warpie. W drzewostanie dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica.



Opuszczamy część kompleksu leśnego.



Teraz po lewej stronie drogi znajduje się otwarta przestrzeń.



Zerkamy w górę. Chmury były fotogeniczne.



Otwarta przestrzeń to częściowo uprawiane pola uprawne.



Południowa część tej połaci została oddana między innymi nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis.



Zerkamy jeszcze raz na uprawiany kawałek gruntu. Mamy go po lewej, czyli północnej stronie drogi którą idziemy.



Zbliżamy się do skraju kolejnej części kompleksu leśnego. Dawno, dawno temu ktoś pożegnał się tutaj z tapczanem. Część wypoczynkowa to siedlisko mchów.



Drewniana rama skusiła łzawnika - Dacrymyces.





Zanim na dobre weszliśmy do lasu obejrzeliśmy jeszcze szakłak pospolity - Rhamnus cathartica.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 06.marca.2019)