W Bieruniu znajduje się kompleks czterech hałd. Nazywają się tak jak w tytule wątku. Będąc w tej okolicy zdobywam pierwszą, tę od strony drogi 934. Jak wynika z moich fotoreportaży ostatnio pstrykałem tutaj 11 czerwca 2011 roku. To ten fotoreportaż - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/414184.html
Teraz było tak.







Jak widać pewna grupa osób woli odwiedzać to miejsce na skróty, zamiast mozolnie wspinać się łagodną ścieżką.



My wybraliśmy sugerowany wariant, a było nas trzech.



Po drodze trafił się wrotycz pospolity - Tanacetum vulgare.



Spontaniczna sukcesja na stoku hałdy postępuje bardzo opornie.



Pojedyncze drzewa już się osiedlają. Oto dąb szypułkowy - Quercus robur.



Po drodze trafiliśmy na płat jastrzębca. Póki co stawiam na jastrzębca wysokiego - Hieracium florentinum, bo rozłogów nie było.











Idziemy dalej trzymając się ścieżki.



Mijamy olszę czarną - Alnus glutinosa.





Mijamy wierzbę kruchą - Salix fragilis.



Zauważamy płonnika - Polytrichum piliferum oraz porosty pomiędzy nim.



Tutaj dominują trawy oraz mchy ale zaczyna się sukcesja w kierunku leśnym.



Teraz mijamy płat róży pomarszczonej - Rosa rugosa.





Oto las znajdujący się u podstawy hałdy.



Kolejne spojrzenie pod nogi. Oto chrobotki - Cladonia.



Oto pustułka pęcherzykowata - Hypogymnia physodes.



Na stoku zachodnim i częściowo północnym usadowiła się już lekka kawaleria powietrzna pod postacią brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



W łanach róży pomarszczonej - Rosa rugosa usadowiły się dęby szypułkowe - Quercus robur. Chorują od mączniaka - Erysiphe alphitoides, ale nic to.



W pobliżu jest bardzo opity mech. Stawiam na brodawkowca czystego - Pseudoscleropodium purum.



Idziemy dalej.



Zerkamy w dół. Jest tam jakaś infrastruktura turystyczna, ale my jej na początku nie zauważyliśmy.



Bez większego wysiłku pokonujemy kolejne metry ścieżki.







Oto kolejny, bardziej wyrośnięty osobnik dębu szupułkowego - Quercus robur porażony przez mączniaka - Erysiphe alphitoides.





Oto kolejny odcinek dróżki.



Zbliżamy się do partii szczytowej. Kominy pośrodku zdjęcia to Oświęcim i jego zakłady chemiczne.



Na horyzoncie majaczą Beskidy.



Jesteśmy już prawie na wierzchołku.



Przekraczamy skrót biegnący po stoku a wykorzystywany przez pewną liczbę osób.





Zerkamy na zachód.



Zerkamy bardziej na wschód.



Rozglądamy się po najbliższym otoczeniu.



Teraz zerkamy w osi pozostałych hałd. W tle widać kopalnię Ziemowit.



Teraz zerkamy na południe. Widoczną drogę wykorzystamy w celu dotarcia do kolejnego punktu naszej wycieczki.



Schodząc zauważam kwitnącego mniszka - Taraxacum sp. sp.





Schodzimy w miarę szybko.





Jest także niezrozumiała instalacja plastyczna.



O wiele przyjemniej patrzy się na chrobotki - Cladonia.





I jeszcze jedno spojrzenie na płonnika - Polytrichum piliferum.



Podczas schodzenia znaleźliśmy się niechcący u samego podnóża hałdy.



Tutaj zauważyłem orzecha włoskiego - Juglans regia.



Był jeszcze malutki koźlarz z kręgu babki - Leccinum scabrum.



I to by było na tyle w tym miejscu w tym dniu.