W kolejnym odcinku poruszamy się trasą oznaczoną kolorem czerwonym. Mapa została poprawiona.



Na początku mamy wilczomlecza lancetowatego - Euphorbia esula pomiędzy wilczomleczem sosnką - Euphorbia cyparissias.



Potem idzie rutewka mniejsza - Thalictrum minus.





I ponownie wilczomlecz sosnka - Euphorbia cyparissias.



W tym momencie przechodzimy pod ostatnim odcinkiem linii wysokiego napięcia przecinającej nasz szlak. Zerkamy na południe.



Idąc dalej mijamy poziewnik szorstki - Galeopsis tetrahit.







Mijamy mlecz kolczasty - Sonchus asper.



Mijamy ostrożnia lancetowatego - Cirsium vulgare.



Od teraz będzie się poruszać równolegle do linii wysokiego napięcia.







W drodze na zachód mijamy młodnik brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Przechodzimy trawersem północnej strony Grodziska.





Po prawej stronie drogi wyłania się teraźniejszość i przyszłość jaworznickiej energetyki.



Ponownie zerkamy ku Grodzisku.



Idziemy dalej.



Jesteśmy na trawersie zachodniej krawędzi wzniesienia.



W tym momencie postanawiamy skorzystać z tej ścieżki. Zbliżamy się do wzgórza.



Po drodze zauważamy porażoną przez mączniaka wykę ptasią - Vicia cracca.



Powoli zbliżamy się ku wzgórzu. Droga jest a jakoby jej nie było.



Kiedy z niej zerkamy na zachód widać doskonale to co teraz określa się mianem jaworznickiej megamocy. Drugie zdjęcie to efekt zoom-u.





Dalej idziemy po ściernisku, bo droga zaginęła. Podziwiamy pejzaże.













Oczywiście usiłujemy podejść do krawędzi lasu, ale on twardo się broni.



Idziemy dalej.



W końcu trafiliśmy na dobrą drogę. Teraz odbijamy na wschód. Chcemy zaliczyć Grodzisko, z którym dopiero co rozminęliśmy się.







Na skraju Grodziska znajduje się taki klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Liście tego gatunku poraża Rhytisma acerinum.



Wchodzimy do lasu. Na skraju znajduje się młodnik.



Jest także przyszłe stanowisko archeologiczne.







Ten odcinek kończę spojrzeniem na bardzo steranego życiem jawora - Acer pseudoplatanus.