Wisła jest blisko, coraz bliżej. Opuszczamy okolicę śluzy w Broszkowicach.



Wchodzimy na wał i gnamy do przodu.







Po lewej stronie wału rozciągają się łąki.



Idąc dalej zauważamy charakterystyczne kominy zakładów chemicznych.



Ponownie zerkamy na lewo. Pojawiają się pojedyncze krzaki i drzewa.



I znowu widok na kominy. Po prawej jest też część infrastruktury zakładów chemicznych.



Przekraczamy niewielki kanał.



Idziemy dalej.



Widoczny pośrodku tego zdjęcia łuk biegnie nad Wisłą.



Teraz docieramy do drogi, która prowadzi nad Wisłę.





Po chwili droga staje się trawiastym traktem.





Tutaj zauważam wykę ptasią - Vicia cracca.



Jest też zdziczała jabłoń domowa - Malus domestica.



Idziemy dalej.



Oto trzmiel odwiedzający wykę ptasią - Vicia cracca.



Oto rusałka pawik.



Oto płat z dominacją trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.



W okolicy zauważyłem janowca barwierskiego - Genista tinctoria.





Idziemy dalej.



Oto pierwsze spojrzenie na Wisłę, chociaż tutaj, przy jej prawym brzegu większość wody powinna pochodzić z Soły.



Przechodzimy nad kanałem, który jest tutaj dopływem Wisły.



Oto ostatnie spojrzenie na Wisłę.



Po krótkiej chwili kontemplacji rozpoczynamy powrót. Na początku przytulia czepna - Galium aparine.





Jest też wierzba wiciowa - Salix viminalis.



Przekraczamy kanał. W jego wodzie widać wywłócznika - Myriophyllum.





Próbowaliśmy przejść się wzdłuż kanału, ale drogę zablokowała powalona wierzba krucha - Salix fragilis.





Wracamy na główną ścieżkę.



Po chwili na krwawniku pospolitym - Achillea millefolium zauważamy baldurka pręgowanego.



Fioletowe chabry reprezentuje tutaj Centaurea pseudophrygia.





Powoli wracamy na wał przeciwpowodziowy.







Jesteśmy na wale. Przyspieszamy.



Oto zarośla po naszej lewej stronie a następnie po naszej prawej stronie drogi.





Mijamy obiekt zakładów chemicznych. Tutaj prawdopodobnie składowano coś bardzo wybuchowego.





A poza tym gromadzą się nad nami czarne chmury.



Osiągamy trawers Kruków. Mijamy skupiska wierzby białej - Salix alba.





Idziemy dalej. Czarne chmury są coraz groźniejsze, ale na swój sposób bardzo malownicze.