2021.01.20 19:31
Zawracamy. Zerkamy na uprawiane pole uprawne znajdujące się na stoku wzniesienia obramowującego od południa Simotę.
Cel naszej wyprawny znajduję się na skraju lasu.
Jest on blisko, coraz bliżej.
Po drodze trafiła nam się martwa ryjówka aksamitna.
I tak docieramy do miejsca, gdzie zaczyna się wąwóz Kamienny Dół.
Dnem wąwozu tak jak to było w 2018 roku płynie rwący strumień.
W wodzie strumienia leżał sporo otoczak kwarcu. Musi pochodzić z formacji karbońskiej - arkozy znajdującej w górnej partii wąwozu.
Wchodzimy w głąb wąwozu. Strumień jest mniej wydajny.
Tak rozpoczyna się główny ciąg wąwozu.
Zanim poszliśmy dalej zauważyliśmy niewielką odnogę z prawej strony wąwozu.
Przechodzimy pod powalonymi drzewami.
Dalej wąwóz ma klasyczny V-kształtny przekrój. Poza tym zalega tutaj sporo drewna.
Gleba jest tutaj omszała. Mchów póki co nie oznaczam.
Dalej bez większych zmian.
Oto kolejna osypująca się krawędź.
Oto kolejny otoczak kwarcu.
I znowu wąwóz jako taki.
Następnie mijamy formację błotnistej brekcji z drobnych kamieni. Wyrastają na niej mchy. Jest gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.
Idziemy dalej.
Pod nogami zalegają wapienie triasu.
Następnie podziwialiśmy sople na korzeniach z osypującej się skarpy.
A dalej wciąż przechodzimy przez klasyczny w swoim przekroju wąwóz.
I tutaj zalega sporo martwego drewna.
A teraz szczypta geologii, czyli kamień z wapienia falistego przypominający kopyto zwierzęcia parzystokopytnego.
Teraz na prawym stoku wąwozu widać fragment formacji wapieni.
Teraz stok tak jakby się spłaszczał. Wąwóz zasadniczo się nie zmienia. Dotyczy to także ilości zalegającego tutaj drewna.
Pod nogami mamy świeżo odsłonięte wapienie.
Oto kolejne odsłonięcie tutejszej formacji z boku.
I znowu drewno oraz kamienie.
W jednym z kamieni widać fragmenty kości.
Oto kolejny, płaski odcinek stoku z wcinającym się weń wąwozem.
Teraz pokonujemy niewielki próg denudacyjny.
I tak docieramy do miejsca, gdzie na szczycie wąwozu pojawia się kilka rozgałęzień. To debrza.
Cel naszej wyprawny znajduję się na skraju lasu.
Jest on blisko, coraz bliżej.
Po drodze trafiła nam się martwa ryjówka aksamitna.
I tak docieramy do miejsca, gdzie zaczyna się wąwóz Kamienny Dół.
Dnem wąwozu tak jak to było w 2018 roku płynie rwący strumień.
W wodzie strumienia leżał sporo otoczak kwarcu. Musi pochodzić z formacji karbońskiej - arkozy znajdującej w górnej partii wąwozu.
Wchodzimy w głąb wąwozu. Strumień jest mniej wydajny.
Tak rozpoczyna się główny ciąg wąwozu.
Zanim poszliśmy dalej zauważyliśmy niewielką odnogę z prawej strony wąwozu.
Przechodzimy pod powalonymi drzewami.
Dalej wąwóz ma klasyczny V-kształtny przekrój. Poza tym zalega tutaj sporo drewna.
Gleba jest tutaj omszała. Mchów póki co nie oznaczam.
Dalej bez większych zmian.
Oto kolejna osypująca się krawędź.
Oto kolejny otoczak kwarcu.
I znowu wąwóz jako taki.
Następnie mijamy formację błotnistej brekcji z drobnych kamieni. Wyrastają na niej mchy. Jest gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.
Idziemy dalej.
Pod nogami zalegają wapienie triasu.
Następnie podziwialiśmy sople na korzeniach z osypującej się skarpy.
A dalej wciąż przechodzimy przez klasyczny w swoim przekroju wąwóz.
I tutaj zalega sporo martwego drewna.
A teraz szczypta geologii, czyli kamień z wapienia falistego przypominający kopyto zwierzęcia parzystokopytnego.
Teraz na prawym stoku wąwozu widać fragment formacji wapieni.
Teraz stok tak jakby się spłaszczał. Wąwóz zasadniczo się nie zmienia. Dotyczy to także ilości zalegającego tutaj drewna.
Pod nogami mamy świeżo odsłonięte wapienie.
Oto kolejne odsłonięcie tutejszej formacji z boku.
I znowu drewno oraz kamienie.
W jednym z kamieni widać fragmenty kości.
Oto kolejny, płaski odcinek stoku z wcinającym się weń wąwozem.
Teraz pokonujemy niewielki próg denudacyjny.
I tak docieramy do miejsca, gdzie na szczycie wąwozu pojawia się kilka rozgałęzień. To debrza.
