Idziemy dalej w górę wąwozu Kamienny Dół. Teraz trafiła się największa osobliwość. To spory kawał triasu pod postacią zlepu muszlowego z dominacją Plagiostoma striatum.



Liczne muszle tego małża leżą tutaj prążkami ku górze. Całość jest zatopiona w pokruszonych muszlach i nielicznych krynoidach czyli szczątkach liliowców.







Pomiędzy takimi szczątkami organicznymi wyrzucanymi na plażę ówczesnego morza trafiają się tamtejsze kamyki, czyli otoczaki starszych wapieni. Zwiemy je intraklastami.



Z boku kamienia pulsowała woda.



I znowu wąwóz jako taki. Tym nie mniej teren nieco się spłaszcza.





Na skraju wąwozu wyrasta nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.



Teraz pokonujemy próg z płyt wapieni triasu.



I tak osiągnęliśmy formację karbońską czyli arkozę.





Kamienie na dnie to scementowana lepiszczem limonitowo-krzemionkowym arkoza.



Idziemy dalej. Chwilowo szału nie ma, ale teren jest dość trudny.





(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 22.stycznia.2021)

Teraz zerkamy na lewo. Tam bliżej wąwozu dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica. Dalej ku krawędzi lasu pojawia się sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Widać kolejne powalone drzewa. To musiało się stać po 2018 roku.



Na omszałej skarpie wyrasta przylaszczka pospolita - Hepatica nobilis.



Mijamy powalone drzewo. To był buk pospolity - Fagus sylvatica.





Drzewo przegrało z grawitacją. Cóż arkoza to też skała, ale bez przesady.



Teraz wkraczamy w strefę, gdzie wąwóz silnie się rozgałęzia.





Przed nami kaskada wygładzonych arkozowych progów.



Na lewo od nas, czyli na prawym brzegu wąwozu mamy buki pospolite z silnie rozbudowanym systemem korzeniowym.



Przed progami spoczywa omszały blok zwięzłej arkozy.



Dominuje Plagiomnium. Jest coś jeszcze, ale zaspokojenie tej ciekawości wymaga odrębnych badań.



Po arkozie płynie woda tworząc charakterystyczne warkocze. Kiedy niesie ona sypki piasek w osadach utrwalają się warstwowania przekątne.





Pokonujemy strome wbrew pozorom progi. To był bardzo trudny odcinek. Nie było gdzie się zaczepić. Trudności potęgowała płynąca woda.







Osiągamy powalonego buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Przyglądamy się płynącej wodzie. Widoczne kulki to owoce buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Oto kolejny odcinek jednej ze szczytowych odnóg pełen powalonych drzew.



Przechodzimy na drugą stronę i w tym momencie zdecydowaliśmy się na opuszczenie wąwozu.





Z góry widać, że zachodzą tutaj bardzo gwałtowne zjawiska.





Ścieżka, którą teraz idziemy w przyszłości może stać się kolejną odnogą tego wąwozu. Teren jest już nieznacznie zagłębiony.





W lesie także zalega sporo martwego drewna.





Na skraju lasu widać drzewo oplecione bluszczem pospolitym - Hedera helix.



Są też martwe brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Jedna z nich jest opanowana przez huby. Dominuje szaroporka podpalana - Bjerkandera adusta.





Jest hubiak pospolity - Fomes fomentarius.



Jest gmatwica chropowata - Daedaleopsis confragosa.





Mijamy skupisko grabu pospolitego - Carpinus betulus. Tutaj w zagłębieniu terenu może zacząć się kolejna odnoga tego wąwozu.



Kończąc wyprawę celujemy w widoczne na horyzoncie Stare Dworzysko.



Mijamy pojedyncze drzewa. To prawdopodobnie śliwy domowe - Prunus domestica.



Zerkamy w kierunku północno-wschodnim.



Wycieczkę kończymy oczywiście na Starym Dworzysku. Metą jest rosnący nieco na uboczu kasztanowiec zwyczajny - Aesculus hippocastanum.



Spod niego zerkam na zachód.