Kolejny spacer w tej okolicy. Tym razem będą to dwa krótkie odcinki. Do punktu startu dojechaliśmy ulicą Mała Puszcza. Zaparkowaliśmy pod ruinami domu wczasowego Ania.



Do lasu wchodzimy drogą biegnącą lewym brzegiem wypływającego zeń strumienia.



Mijamy budowlę hydrotechniczną.



W lesie występują między innymi buki pospolite - Fagus sylvatica.



Oto oś drogi.





Na jej poboczu występuje kosmatka gajowa - Luzula nemorosa.





Jest też żurawiec falisty - Atrichum undulatum. Znaczy się botanicznie szału nie ma.



Jak to w górach. Teren się podnosi.





Po północnej stronie drogi znajduje się głęboka dolina. Bliżej drogi na pniu buka pospolitego - Fagus sylvatica wyrasta hubiak pospolity - Fomes fomentarius.



Zerkamy w głąb doliny. Las z jej prawego brzegu został zerżnięty.





Spoglądając w dół stoję pod koroną buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Na zrębie woda zaczyna czynić swoją powinność.



Podchodzimy wyżej. Na prawo stromy stok i las na lewo dolina i poręba.





Te korzenie świadczą, że skalne podłoże jest płytko.



Oto ostatnie spojrzenie na porębę.



Pod nogami dominuje borówka czarna - Vaccinium myrtillus.



W okolicy znajdują się młode świerki pospolite - Picea abies.





Teraz zerkamy na dolinę cieku biegnącego blisko północnej krawędzi drogi.



Idziemy dalej.



W odległości około 400 metrów od Ani, po południowej stronie drogi znajduje się spora łąka. Tam też botanicznego szału nie było.



Na jej skraju rządzi orlica pospolita - Pteridium aquilinum.



Osiągamy teraz wylot doliny cieku z północnej krawędzi drogi.



Ruszamy dalej w górę. Teraz trzeba iść ścieżką z prawego rozwidlenia.



Trakt staje się coraz bardziej nieprzyjazny dla piechurów.





Oto kolejne spojrzenie na zrąbany las.



W sumie od Ani zagłębiliśmy się w stoki Kiczery na około 600 metrów. Teraz postanowiliśmy się wycofać. Na początku drogi powrotnej botanicznym akcentem jest turzyca leśna - Carex sylvatica.