Tego dnia wybraliśmy się w rodzinnym gronie na bardzo długą wyprawę. Zdecydowaliśmy się pojechać na południe od Chrzanowa i tak jakoś dotarliśmy do tytułowego Zagórnika k. Andrychowa. Zatrzymaliśmy się na przełęczy Biadasowskiej i ruszyliśmy na zachód przez las biegnący grzbietem wzniesienia. Na początku krzyż przydrożny.





Po wdrapaniu się na stromą skarpę zerkamy na południe.



Oto widok krzyża od tyłu.



Ruszamy zdecydowanie na zachód.





Mijamy płat trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.



Mijamy grupę brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Zerkamy za siebie czyli w kierunku południowo-wschodnim.



Zauważamy lnicę pospolitą - Linaria vulgaris.



Oto łąka przy szlaku.



Oto biedrzeniec mniejszy - Pimpinella saxifraga.



Oto świerzbnica polna - Knautia arvensis.



Oto widok w kierunku południowym.



Zbliżamy się do lasu.



Mijamy malinę - Rubus idaeus.





Oto skraj drzewostanu.



Tutaj między innymi występuje grab zwyczajny - Carpinus betulus.



Dominują drzewa iglaste.



Z drzew liściastych zwracam uwagę na lipę drobnolistną - Tilia cordata zaatakowaną przez Phyllonorycter issikii.



Na całej trasie w wszystkich trzech częściach tego fotoreportażu dominującym drzewem iglastym jest jodła pospolita - Abies alba.





Inne gatunki tak jak ta brzoza brodawkowata - Betula pendula i towarzyszący jej jarząb - Sorbus aucuparia to tylko domieszka.





Idziemy dalej. Jodła pospolita - Abies alba ma się tutaj bardzo dobrze skoro jest młode pokolenie.





Bardzo barwnym akcentem jest muchomor czerwony - Amanita muscaria.







Oto malownicze resztki pniaka po jodle - Abies alba.



Oto prawdopodobnie nerecznica szerokolistna - Dryopteris dilatata.





Zdobywamy pierwszy wierzchołek. Pojawia się nieco więcej brzozy brodawkowatej - Betula pendula.





Jest jeszcze buk pospolity - Fagus sylvatica.





Oto miejsce prześwietlone. Jest sporo borówki czarnej - Vaccinium myrtillus. Jest nieco sponiewierana młoda jodła - Abies alba.





W tej okolicy zauważyliśmy jeszcze opieńki - Armilariella.



Przekraczamy wierzchołek.



Stok południowy jest dość stromy.



Szlak główny jest bardzo wyraźny, szeroki.



W tej okolicy naszą uwagę przykuł pewien muchomor - Amanita. Jest bohaterem bardzo długiej sesji zdjęciowej. Wydaje mi się, że to Amanita porphyria.















A poza tym w okolicy wystąpił białoporek brzozowy - Piptoporus betulinus.





(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 07.października.2021)