W kolejnym odcinku ponownie wychodzimy na linię kolejową i ruszamy w kierunku ulicy Wojska Polskiego.







Widać już bramę ciepłociągu nad linią kolejową przy jej skrzyżowaniu z ulicą Wojska Polskiego.



Przechodzimy pod magistralą energetyczną.



Osiągamy mostek nad Żeleźnicą.





Teraz ruszamy po prąd lewym brzegiem Żeleźnicy. Rzeka nieodmiennie prowadzi rdzawą wodę.



Na brzegu leży wydobyte z wody drewno topolowe.



Rdzawej wody jest tutaj bardzo dużo. Widoki są malownicze.





Tutaj także zauważamy stygmaty śmierci jak na tej brzozie brodawkowatej - Betula pendula



Oto kolejne malownicze widoki rzeki.





Szczególnie wyróżnia się ten dąb czerwony - Quercus rubra.



Końcowy odcinek tej ścieżki kończą zwalone gałęzie po ściętych drzewach.





Osiągamy mostek. Tutaj blokuje on przepływ opadłych liści.



Ruszamy dalej. Białe brzozy brodawkowate - Betula pendula pięknie kontrastują z rdzawą wodą.









Osiągamy pierwszy prawobrzeżny dopływ.



Tutaj wyróżnia się owocujący sadziec konopiasty - Eupatorium cannabinum.



A teraz skraj lasu i drogi. Oto wrotycz pospolity - Tanacetum vulgare.



Oto kozłek lekarski - Valeriana officinalis.



Oto olsza szara - Alnus incana.



Oto kolejna jesienna impresja. Rdzawa woda, czeremcha amerykańska - Padus serotina oraz dąb czerwony - Quercus rubra.



Oto kolejny odcinek rzeki.



Oto śmiertelnie oznakowana topola - Populus x canadensis "Marylandica".



A teraz naprzemiennie oglądamy rzekę i drogę.









Ten krajobraz jest skazany na zagładę.







Idziemy dalej. Podziwiamy drogę. Teraz wyszło słońce.





Oto malowniczo oświetlona czeremcha amerykańska - Padus serotina.



Teraz zauważamy karbieńca pospolitego - Lycopus europaeus.



Oto wydobyte z wody drewno.



Oto kolejne jesienne impresje ze stygmatami śmierci w tle.







Teraz zwracam uwagę na drogę jako taką.



I znowu woda.





I znowu wydobyte z wody pnie topoli - Populus sp.



I znowu woda w roli głównej.





I znowu jesienna impresja z czeremchą amerykańską - Padus serotina w roli głównej.



I na zakończenie żuk leśny który niespiesznie spacerował po drodze.