To będzie sprawozdanie z ostatniego wyjścia roku 2022. Wybrałem tytułowy park w nawiązaniu do wycieczki z 10 grudnia, kiedy to musnęliśmy tę okolicę odbijając w lewo. Teraz wysiadłem na pętli autobusowej na trawersie cmentarza od strony ulicy Długoszyńskiej. Tutaj mijamy szpaler świerka kłującego - Picea pungens.



Przemykam na północ. W przydrożnych zaroślach pojawia się owocujący ligustr pospolity - Ligustrum vulgare.





Odbijam na zachód. W lesie po prawej stronie drogi dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula.





Oto bardzo sponiewierany osobnik tego gatunku.



Nieco dalej w drzewostanie pojawia się domieszka robinii akacjowej - Robinia pseudoacacia oraz dębu czerwonego - Quercus rubra.





Oto brama cmentarza.



W lesie po drugiej stronie drogi pojawia się pewna ilość młodych dębów czerwonych - Quercus rubra.





Przy cmentarzu wyrasta okazały świerk kłujący - Picea pungens.







Teraz na moment muszę wejść w las.





Mijając większe skupisko sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris odbijam na zachód.



Oto ta droga.



Na skraju lasu wyrasta rdestowiec - Reynoutria japonica.



Dalej na skraju lasu dominuje topola osika - Populus tremula. Oto jej liście na drodze.





Oto ta grupa drzew.







Minęliśmy cmentarz.



Zbliżamy się do parku.



Tutaj także wyrasta sporo rdestowca - Reynoutria japonica.

I tak dotarliśmy do tablicy informacyjnej. Gdyby nie ona trudno było by powiedzieć, że stoimy na skraju parku.





Idę dalej. Przy drodze dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Grunt jest tutaj piaszczysty, dlatego jedno z drzew tego gatunku jest wyrwane.





To samo spotkało topolę osikę - Populus tremula.





Na skraju tego prawie parku pojawia się więcej brzozy brodawkowatej - Betula pendula.





Wchodzę pomiędzy drzewa. Teraz pojawia się więcej lipy drobnolistnej - Tilia cordata.





Jest też taki połamaniec. Nieco dalej wśród drzew widać sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris.



Zerkam pod nogi i zauważam zapadlisko w momencie powstawania. Świadczy o tym taka sama ściółka pośrodku jak i po bokach.



Ponownie mijamy lokalne zgrupowanie brzozy brodawkowatej - Betula pendula.





Nader liczny jest tutaj hubiak pospolity - Fomes fomentarius.









Dostrzegam zamarznięty akwen od którego to miejsce wzięło nazwę.



Zmierzając do niego mijam wierzbę iwę - Salix caprea.





I wreszcie akweny jako takie. Na mój gust to dwa położone bardzo blisko siebie zalane leje sufozyjne.