I tak dotarliśmy do grobli zamykającej wschodni brzeg Stawu Barbara.



Tutaj wyrasta wierzba krucha - Salix fragilis.



Staw jest zamarznięty. Bliżej brzegu lód jest cienki.





W dalszym ciągu wybieramy przejście południowym brzegiem stawu.







Staw jest zamarznięty. Lód jest zmiennej grubości.





Oto jeden z zamarzniętych cieków wpadających do stawu.



W tej okolicy teren się obniża. Las jest podtapiany.





Z drzew liściastych zdaje się dominować topola osika - Populus tremula.



Zerkamy na staw.



Przechodzimy płat sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.







Teraz wyraźnie widać, że zbiornik powiększa się. Drzewa zostały zaskoczone.



Przekraczamy kolejną zamarzniętą strugę.



Oto kolejny dowód na sukcesywne obniżanie się terenu.











Idziemy dalej. Teraz staw skrywa się za drzewami.

Pokonaliśmy prawdopodobnie dwie trzecie długości południowego brzegu stawu. Oto kolejne rozlewisko.



Gdzieś w tej okolicy musiało być sporo substancji biogennych o czym świadczą zakwity zielenic.





Oto końcowy odcinek zbiornika a zasadniczo dopiero co zalanego lasu.









Przekraczamy powaloną brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Idziemy dalej starając się nie umoczyć.





W okolicy grasowali obdzieracze kabli.



Oto kolejny fragment powiększającego się stawu.



Teraz niejaką osobliwością jest sterylna postać błyskoporka podkorowego - Inonotus obliquus wyrastająca na czeczocie brzozy brodawkowatej - Betula pendula.





Oto kolejne fragmenty dopiero co zalanego lasu.





I tak docieramy do delty źródłowego strumienia Boliny Zachodniej wpadającej do stawu Barbara.



Oto rzeka jako taka.



Tutaj zauważamy rozdartego dęba szypułkowego - Quercus robur.







Idziemy dalej. Teraz Bolina Zachodnia jest bardzo wąskim strumykiem.





Na martwej brzozie brodawkowatej - Betula pendula znajdujemy owocniki białoporka brzozowego - Piptoporus betulinus.



Oto wysychające koryto Boliny Zachodniej.





Jest jednak malowniczy lód.







Jest też trochę wody.



Oto kolejny odcinek Boliny Zachodniej.