I tak idąc przed siebie nierzadko przecinając tereny meandrów dotarliśmy do miejsca gdzie do Białej Przemszy uchodziła Sztoła.



Oto Biała Przemsza powyżej.





Oto ujście Sztoły ściągnięte zoom-em.



Odchodzimy, odbijając na zachód. Zaczyna się powrót z Ryszki.





Mijamy młodego świerka - Picea abies.



Idziemy równolegle do zarastającej obecnie drogi.



Mijamy świerki - Picea abies w różnym wieku.





Oto granica dwu minimalnych różnic w warunkach klimatycznych.









Przecinając białą przestrzeń mijamy leszczyny - Corylus avellana.





W dalszym ciągu jesteśmy blisko nasypu drogi.





W końcu przyjmując odchylenie lewicowe dotarliśmy do dobrej drogi.







Teraz zdecydowanie ruszamy na zachód. Jesteśmy na szlaku, który zdecydowanie omija to co jest w tej okolicy najciekawsze.



Mijamy dęba - Quercus robur który miał trudne dzieciństwo.



A teraz po prostu przyspieszamy.







Po prawej stronie drogi jest ogrodzona uprawa leśna.



Po lewej stronie drogi jest buk - Fagus sylvatica.



A nad nami jest jako tako pochmurne niebo.

Idziemy dalej.



Podziwiamy kałuże. Jak widać w okolicy wyrastają klony - Acer platanoides i buki - Fagus sylvatica.





W okolicy pojawia się bardzo sterany życiem dąb - Quercus robur.



Przecinamy ślad kultowego gazociągu.



Zerkamy w pochmurne niebo.





Gnamy dalej. Osiągamy zabudowanie.







Dalej wkraczamy w partię boru mieszanego pozbawionego śniegu.



Dalej śnieg jest.











Osiągamy ulicę Burki. Odbijamy na południe.



Mijamy ośnieżone krzewy.



Oto pochmurne niebo.



Idziemy dalej. Przy drodze dominują sosny - Pinus sylvestris.









Jest kapliczka i krzyż nieznanej dla mnie intencji.



Oto zabudowania Burek.



Mijam orlicę - Pteridium aquilinum.



I wreszcie ostatni etap. Są sosny - Pinus sylvestris. Są młode buki - Fagus sylvatica.