Idziemy w kierunku zachodnim. Pierwsze 500 metrów to linia prosta. Jesteśmy w lesie o bardzo mieszanym drzewostanie.



Dominuje buk - Fagus sylvatica. Jest sporo dębu - Quercus ×rosacea.









Jedno z drzew tego gatunku obrosło pniak, teraz niemalże całkowicie zbutwiały.



W to drzewo mógł uderzyć piorun, ale dało radę.



Jest misecznica - Lecanora conizeoides.



Widać głębię doliny. Jest więcej buka - Fagus sylvatica.









Trawersujemy boczną dolinkę.



Krawędź jest blisko.





Teraz mijamy górne partie Sępiej Baszty.



Ścieżka się zwęża.



Kwitnie wawrzynek - Daphne mezereum.



Oto Sępia Baszta z boku.



Oto buki - Fagus sylvatica walczące z podłożem.



Ta grupa wyrasta na szczycie Jastrzębiej Góry.



Powoli schodzimy w dół.





Mijamy Jastrzębią Górę.





Zerkamy w górę bocznej dolinki.



Tutaj kwitnie przebiśnieg - Galanthus nivalis.





I znowu boczna dolinka.



Zakwitły przylaszczki - Hepatica nobilis.







Jesteśmy w głównym ciągu doliny. Widać bez - Sambucus nigra oraz bluszcz - Hedera helix.



Teraz Jastrzębią Górę zasłania bez - Sambucus nigra.



Jest lipa - Tilia cordata.



Mijamy ją.



Osiągamy Sępią Basztę.





Są tutaj graby - Carpinus betulus.



Są pochylone krzewy.



Oto tutejsza rzeka.



Jest drzewo oplecione bluszczem - Hedera helix.





Idziemy dalej.







Oto kolejne skałki w rejonie Omszałej Turni.











Idąc dalej zbliżamy się do Wielkiej Wroniej Baszty.



Na razie zauważam wielki łopian - Arctium lappa.