Schodzimy w dalszym ciągu w dół doliny. Mijamy skałki zwane Omszała Turnia







Trafił się przebiśnieg - Galanthus nivalis.



Przy maksymalnym zakręcie drogi strumień pokazuje swoją potęgę.







Oto prawy brzeg doliny. Tutaj na bzie - Sambucus nigra wyrasta szurpek - Orthotrichum.





Teraz strumień bardzo kręci wcinając się w podłoże.





Mijamy jak sądzę Wielką Wronią Basztę. Na jej szczycie wyrasta sosna - Pinus sylvestris.







Mijamy olsze - Alnus glutinosa.





Wyrasta na niej pustułka - Hypogymnia physodes.



To powinny być Pieninki.



Wchodzimy w kolejne zgrupowanie skałek. To trzy turnie.













Najdalej na południe dotarliśmy do charakterystycznej Płetwy.





Zawracając skupiam się na prawym brzegu doliny.



Mijamy Turnię Marcinkowskiego.



Oto dolina jako taka.





Mijamy bzy - Sambucus nigra z szurpkiem - Orthotrichum.





Idziemy dalej.





Mijamy Wielką Wronią Basztę.



Przyspieszamy bo szału nie ma.





Strumień rwie.





Są świerki - Picea abies.





Kolejne przyspieszenie. Gonię swoją grupę.









Mijamy rejon Jastrzębiej Góry.









Przyspieszamy. W rzece pojawia się masa biomasy.







W górnym biegu strumienia prawie nie widać.



W tej okolicy zamykamy wielką pętlę naszej wycieczki.