W dalszym ciągu jestem w obrębie lasu skrywającego Czarne Skałki. Ktoś tutaj nieźle się urządził.





Omijam to miejsce. W okolicy dominują brzozy - Betula pendula. Jest domieszka sosny - Pinus sylvestris.











Opuszczam las. Natrafiam na wilżynę - Ononis spinosa.







Kruszczyk - Epipactis palustris przekwita.





Bliżej krawędzi są brzozy - Betula pendula.



Jest olsza - Alnus glutinosa.



Opuszczam Wapniówkę.



Wkraczam na trakt pomiędzy osadnikami.







Zauważam klon - Acer platanoides.



Idę dalej.





Zauważam kruszczyki - Epipactis palustris.







Idę dalej.





Jest desant sosny - Pinus sylvestris.



Jest jastrun - Leucanthemum ircutianum.







Zbliżam się do linii kolejowej.





Jestem przy torowisko. Zerkam na lewo, zerkam na prawo.





Zwracam uwagę na chabry - Centaurea.



Biały to Centaurea diffusa.





Fioletowy to Centaurea stoebe.





Oto druga para tych samych gatunków.



Biały to Centaurea diffusa.



Fioletowy to Centaurea stoebe.





I ponownie Centaurea diffusa.



Idę dalej.



Ten chaber miał prawie metr wysokości. Stawiam na Centaurea varnensis.











I to by było na tyle, bo wilgotność powietrza wzrosła.