Park Podłęski w Jaworznie to fragment lasu który znajdował się na obrzeżu kopalni Jan Kanty. Ponieważ w sąsiedztwie znajduje się spore blokowisko, przekształcenie tego terenu w obiekt służący rekreacji było bardzo rozsądne. Spacer odbywam zachodnim skrajem wielkiego blokowiska wzdłuż wschodniej krawędzi parku. Biegną tutaj ciepłociągi, co jest wyraźnie widoczne.



Ciepła ziemia przyciągnęła dziki, którym bardzo łatwo się tutaj buchtuje.



Chociaż wiele miast walczy z obecnością tych zwierząt w obrębie zabudowy, tutaj jak się wydaje są one specjalnie wabione. skrajna bezmyślność, jak sądzę.







Trasa tego ciepłociągu na całej długości była zryta. A po bokach wciąż było dużo śniegu.





A oto powalona wierzba iwa - Salix caprea.



Wśród jej gałązek znajdowały się liczne cecydia.



Część pączków była rozchylona, widać było zwinięte bazie. To jednak fałszywy alarm. Wiele wierzb rozpoczęło kwitnienie w listopadzie ubiegłego roku.





Teren ten stopniowo uzyskuje znamiona parku. Tutaj mamy grupę kulistej odmiany klonu zwyczajnego - Acer platanoides.



A oto jedna z nielicznych w dominującym tutaj białym bractwie sosen - Pinus sylvestris.



Jest również dąb szypułkowy - Quercus robur.



Tu i ówdzie trafia się świerk kłujący - Picea pungens. Jeden z nich miał złamany wierzchołek.





Prawdopodobnym symptomem zbliżającej się wiosny może być ta topola osika - Populus tremula, która właśnie rozchyliła pączki kwiatowe. Z drugiej strony bliskość ciepłociągu sugeruje, że i to na ten dzień był fałszywy alarm.





Na pniu tego drzewa rozwijał się taki porost. To Physcia adscendens.



A te plamy, sprawiające wrażenie wykwitów solnych to grzyb z rodzaju Athelia pasożytujący na porostach. Tako rzecze Parmasto, z którym zetknąłem się w Janowie Lubelskim.