2010.04.22 22:26
Dwie pierwsze części sprawozdania z omawianej wycieczki znajdują się tutaj - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/331072.html, https://www.bio-forum.pl/messages/3280/331134.html. W trzecim etapie naszej wycieczki udaliśmy się do Jaworzna, a dokładniej do dzielnicy Podłęże. Mapa przedstawiająca tę okolicę została usunięta.
W tym fotoreportażu nie pojawi się ani jedna przylaszczka. Po prostu, pan Czesław, reprezentujący w naszym gronie Jaworzno,powiedział że na trawniku przed jego blokiem wyrosły smardze. Z kolei pan Marek ostatnio te grzyby widział prawie 40 lat temu. Zatem był bardzo ważny powód dla którego musieliśmy sobie trochę odpocząć od delektowania niebieskimi lub nieco fioletowymi kwiatami. Tedy dojechaliśmy w takie miejsce. Znaczy się na prawo blok, na lewo blok
A pod tym blokiem trawniczek oraz kilka krzaków wśród których dominował dereń biały. Była też topola włoska. A wśród gałęzi liczne smardze. Oto pierwsze z nich.
Jeden owocnik został wyrwany a następnie porzucony. Dzięki podeschnięciu wyraźnie widać, że jest to smardz stożkowaty - Morchella conica. Co prawda ostatnio znowu majstrowano przy jego nazwie, ale sądzę, że to nieistotne.
Przyjrzyjmy się kolejnym trzem owocnikom.
Grzyby skrywały się wśród gęsto splątanych gałęzi. Wykonanie zdjęć wymagało sporej ekwilibrystyki.
A teraz spójrzmy na dwa ujęcia tego samego okazu, któremu dopiero co zapadł się wierzchołek.
A teraz jeszcze raz ten okaz oraz jego nieco mniejszy sąsiad.
Ten smardz był największy spośród występujących w tych chaszczach. Minimalna różnica w oświetleniu a jaki efekt.
Po obejrzeniu smardzów stwierdziliśmy, że głupio byłoby od razu wracać do Chrzanowa. Poszliśmy zatem do pobliskiego lasu. Na początku bloki.
Potem przekroczyliśmy linię kolejową.
I tym sposobem trafiliśmy do boru przeciętego licznymi szerokimi drogami. Jest to prawie park. Ponurą tajemnicą tego miejsca jest istnienie tutaj obozów dwu totalitaryzmów, dlatego w cieniu tych drzew na pewno spoczywają ofiary faszyzmu i stalinizmu.
Sam las porasta teren piaszczysty, który kiedyś był wydmą. Częste odwiedzanie go przez mieszkańców spowodowało jego synantropizację. Jednym z jej przejawów jest ta porzeczka czerwona.
W głębszych partiach lasu gąszcz jest gęsty. Dominują sosny oraz brzozy a wśród krzewów czeremcha amerykańska.
W tej części lasu pojawiają się leje soliflukcyjne, czyli zapadliska pogórnicze.
Niektóre z nich są bardzo dobrze widoczne.
W części struktur wyraźnie widać ślady dopiero co zanikłej wody.
Całość stanowi swoisty pomnik po rabunkowej eksploatacji węgla kamiennego.
W pewnym momencie przy drodze znalazła się wyrwana kępka Flammulina velutipes, dawniej zwanej zimówką aksamitnotrzonową. Prawdopodobnie to jedna z ostatnich w mijającym sezonie.
Znakiem po ponurej historii jest pomnik upamiętniający pomordowanych tutaj Ukraińców oraz Łemków, których ówczesna władza nie rozróżniała.
Z tego miejsca po chwili refleksji powróciliśmy w stronę osiedla. Ten fragment lasu był niezbyt przekształcony.
Na jednej z brzóz zauważyliśmy włóknouszka brzozowego, aktualnie zwanego błyskoporkiem podkorowym.
A na ostatnim zdjęciu wykonanym tego dnia w Jaworznie możemy obejrzeć przekwitającego lepiężnika białego.
Po dotarciu do samochodów pan Czesław postanowił pozostać w Jaworznie a my pojechaliśmy do Chrzanowa, na kolejne przylaszczkobrania.
W tym fotoreportażu nie pojawi się ani jedna przylaszczka. Po prostu, pan Czesław, reprezentujący w naszym gronie Jaworzno,powiedział że na trawniku przed jego blokiem wyrosły smardze. Z kolei pan Marek ostatnio te grzyby widział prawie 40 lat temu. Zatem był bardzo ważny powód dla którego musieliśmy sobie trochę odpocząć od delektowania niebieskimi lub nieco fioletowymi kwiatami. Tedy dojechaliśmy w takie miejsce. Znaczy się na prawo blok, na lewo blok
A pod tym blokiem trawniczek oraz kilka krzaków wśród których dominował dereń biały. Była też topola włoska. A wśród gałęzi liczne smardze. Oto pierwsze z nich.
Jeden owocnik został wyrwany a następnie porzucony. Dzięki podeschnięciu wyraźnie widać, że jest to smardz stożkowaty - Morchella conica. Co prawda ostatnio znowu majstrowano przy jego nazwie, ale sądzę, że to nieistotne.
Przyjrzyjmy się kolejnym trzem owocnikom.
Grzyby skrywały się wśród gęsto splątanych gałęzi. Wykonanie zdjęć wymagało sporej ekwilibrystyki.
A teraz spójrzmy na dwa ujęcia tego samego okazu, któremu dopiero co zapadł się wierzchołek.
A teraz jeszcze raz ten okaz oraz jego nieco mniejszy sąsiad.
Ten smardz był największy spośród występujących w tych chaszczach. Minimalna różnica w oświetleniu a jaki efekt.
Po obejrzeniu smardzów stwierdziliśmy, że głupio byłoby od razu wracać do Chrzanowa. Poszliśmy zatem do pobliskiego lasu. Na początku bloki.
Potem przekroczyliśmy linię kolejową.
I tym sposobem trafiliśmy do boru przeciętego licznymi szerokimi drogami. Jest to prawie park. Ponurą tajemnicą tego miejsca jest istnienie tutaj obozów dwu totalitaryzmów, dlatego w cieniu tych drzew na pewno spoczywają ofiary faszyzmu i stalinizmu.
Sam las porasta teren piaszczysty, który kiedyś był wydmą. Częste odwiedzanie go przez mieszkańców spowodowało jego synantropizację. Jednym z jej przejawów jest ta porzeczka czerwona.
W głębszych partiach lasu gąszcz jest gęsty. Dominują sosny oraz brzozy a wśród krzewów czeremcha amerykańska.
W tej części lasu pojawiają się leje soliflukcyjne, czyli zapadliska pogórnicze.
Niektóre z nich są bardzo dobrze widoczne.
W części struktur wyraźnie widać ślady dopiero co zanikłej wody.
Całość stanowi swoisty pomnik po rabunkowej eksploatacji węgla kamiennego.
W pewnym momencie przy drodze znalazła się wyrwana kępka Flammulina velutipes, dawniej zwanej zimówką aksamitnotrzonową. Prawdopodobnie to jedna z ostatnich w mijającym sezonie.
Znakiem po ponurej historii jest pomnik upamiętniający pomordowanych tutaj Ukraińców oraz Łemków, których ówczesna władza nie rozróżniała.
Z tego miejsca po chwili refleksji powróciliśmy w stronę osiedla. Ten fragment lasu był niezbyt przekształcony.
Na jednej z brzóz zauważyliśmy włóknouszka brzozowego, aktualnie zwanego błyskoporkiem podkorowym.
A na ostatnim zdjęciu wykonanym tego dnia w Jaworznie możemy obejrzeć przekwitającego lepiężnika białego.
Po dotarciu do samochodów pan Czesław postanowił pozostać w Jaworznie a my pojechaliśmy do Chrzanowa, na kolejne przylaszczkobrania.
