2010.06.21 19:03
W tę sobotę Chrzanów miał swoje święto. Przy tej okazji ostro świętowaliśmy również 50. lecie naszego Muzeum. Tym nie mniej, jako, że była to pierwsza sobota miesiąca odbyła się tradycyjna wędrówka z Grzegorzkiem w realu. Trasa wyprawy zostaje tradycyjnie przedstawiona na mapie. Do jej sporządzenia wykorzystałem mapę krakowskiego wydawnictwa Compass.
Od muzeum przeszliśmy przez park, następnie przekroczyliśmy ulice Oświęcimska i Śląska. Potem ominęliśmy wielkopowierzchniowy obiekt handlowy. Stąd polnymi drogami udaliśmy się w kierunku północno-zachodnim. Pierwsze zdjęcia zrobiłem na opuszczonym polu. Dominował mak polny.
Jak się dokładnie przyjrzeć były tam również fiołki polne.
Towarzyszył mu również bodziszek drobny.
Na kwiatach wyki brudnożółtej przebywał chrząszcz łanocha pobrzęcz - Oxytherea funesta
Nieco dalej w punkcie drugim uwieczniłem wilczomlecz lancetowaty - Euphorbia lanceolata.
Towarzyszyła mu dymnica - Fumaria officinalis.
Był tam również chaber bławatek - Centaurea cyanus
W punkcie trzecim naszą uwagę przykuła gwiazdnica trawiasta - Stellaria graminea.
W punkcie czwartym w zaroślach ślicznie kwitła czeremcha amerykańska - Padus serotina.
W runie tego niewielkiego antropogenicznego zagajnika znalazł się dość okazały śniedek baldaszkowy.
Z punktu piątego spoglądamy poprzez opuszczone pola uprawne na szczyt Boroniowej Góry.
W punkcie szóstym dominowała trybula - Anthriscus sylvestris.
Tuż obok niej znajdowała się rogownica polna - Cerastium arvense.
Tu w murawach pokazałem chorującego gorysza pagórkowego porażonego przez rdzę Puccinia oreoselini.
Dalej podążamy wzdłuż autostrady. Dróżka równoległa do autostrady to lokalna magistrala turystyczna. Tak z najniższego jej punktu wygląda Boroniowa Góra. To punkt numer siedem na mapce.
Tu na poboczu przycupnęła lepnica zwisła - Silene nutans.
Tak z tego miejsca wygląda Chrzanów. Charakterystyczne wzgórze to Żelatowa, które kończy się samotnym wzgórzem nazwanym przeze mnie Zbójnik. Teraz nie jestem tego taki pewny, ale na razie pozostanę przy wersji którą lansowałem od wielu lat.
A oto i szczyt Boroniowej Góry, na którym wzniesiono zbiorniki dla wodociągów widziany z punktu numer osiem.
Z punktu dziewiątego spoglądamy w drogę biegnącą w dół. Postanowiłem pokazać tylko zarośla, bo bez trudu można się domyślić co tam się jeszcze skrywa.
Po zejściu na dół w punkcie dziesiątym zerkamy na górujący nad nami nasyp autostrady. Tutaj bardzo rzuca się w oczy kępa maku polnego.
A bliżej drogi w zaroślach występuje bodziszek oznaczany przeze mnie jako Geranium dissectum.
Fotoreportaż zakończyłem w punkcie 11, tuż przed zabudową ulicy Brackiej.
Od muzeum przeszliśmy przez park, następnie przekroczyliśmy ulice Oświęcimska i Śląska. Potem ominęliśmy wielkopowierzchniowy obiekt handlowy. Stąd polnymi drogami udaliśmy się w kierunku północno-zachodnim. Pierwsze zdjęcia zrobiłem na opuszczonym polu. Dominował mak polny.
Jak się dokładnie przyjrzeć były tam również fiołki polne.
Towarzyszył mu również bodziszek drobny.
Na kwiatach wyki brudnożółtej przebywał chrząszcz łanocha pobrzęcz - Oxytherea funesta
Nieco dalej w punkcie drugim uwieczniłem wilczomlecz lancetowaty - Euphorbia lanceolata.
Towarzyszyła mu dymnica - Fumaria officinalis.
Był tam również chaber bławatek - Centaurea cyanus
W punkcie trzecim naszą uwagę przykuła gwiazdnica trawiasta - Stellaria graminea.
W punkcie czwartym w zaroślach ślicznie kwitła czeremcha amerykańska - Padus serotina.
W runie tego niewielkiego antropogenicznego zagajnika znalazł się dość okazały śniedek baldaszkowy.
Z punktu piątego spoglądamy poprzez opuszczone pola uprawne na szczyt Boroniowej Góry.
W punkcie szóstym dominowała trybula - Anthriscus sylvestris.
Tuż obok niej znajdowała się rogownica polna - Cerastium arvense.
Tu w murawach pokazałem chorującego gorysza pagórkowego porażonego przez rdzę Puccinia oreoselini.
Dalej podążamy wzdłuż autostrady. Dróżka równoległa do autostrady to lokalna magistrala turystyczna. Tak z najniższego jej punktu wygląda Boroniowa Góra. To punkt numer siedem na mapce.
Tu na poboczu przycupnęła lepnica zwisła - Silene nutans.
Tak z tego miejsca wygląda Chrzanów. Charakterystyczne wzgórze to Żelatowa, które kończy się samotnym wzgórzem nazwanym przeze mnie Zbójnik. Teraz nie jestem tego taki pewny, ale na razie pozostanę przy wersji którą lansowałem od wielu lat.
A oto i szczyt Boroniowej Góry, na którym wzniesiono zbiorniki dla wodociągów widziany z punktu numer osiem.
Z punktu dziewiątego spoglądamy w drogę biegnącą w dół. Postanowiłem pokazać tylko zarośla, bo bez trudu można się domyślić co tam się jeszcze skrywa.
Po zejściu na dół w punkcie dziesiątym zerkamy na górujący nad nami nasyp autostrady. Tutaj bardzo rzuca się w oczy kępa maku polnego.
A bliżej drogi w zaroślach występuje bodziszek oznaczany przeze mnie jako Geranium dissectum.
Fotoreportaż zakończyłem w punkcie 11, tuż przed zabudową ulicy Brackiej.