W drugiej części naszej opowieści o Szarym Bagnie i byłym starorzeczu Wisły zwanym Jeziórko położonymi pomiędzy Mętkowem Małym a Jankowicami rozpoczniemy w pewnym sensie powrót do punktu startu. Przypomnijmy sobie mapę firmy Compass.



Znajdujemy się nad strumieniem opuszczającym Jeziórko. Woda jak widać stoi.





To efekt spiętrzenia jej przez bobry. Oto ich pierwsza, jak się potem okazało, tama.





Teraz w drzewostanie, jak widać dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula. Są jednak pojedyncze okazałe dęby szypułkowe - Quercus robur, zapewne świadkowie pierwotnej nadwiślańskiej puszczy.



Poniżej tamy woda także stała, co świadczyło, że zbliżamy się do drugiej zapory.



Tym nie mniej, zanim ją znaleźliśmy po drodze spotkaliśmy kolejne wiekowe drzewa, olsze czarne - Alnus glutinosa.



Tama była tuż za tymi drzewami.



W runie lasu wystąpiła trybula leśna - Anthriscus sylvestris.



Krzewów było bardzo mało. Oto dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Teraz ostatni rzut oka na tamę i pianę z wodzie.



Idąc dalej szukaliśmy możliwości dogodnego przekroczenia cieku. Po drodze trafił się kwitnący poziewnik miękkowłosy - Galeopsis pubescens



Na pniu obumierającego dębu szypułkowego - Quercus robur rosło sporo grzybówek - Mycena.





Nieco dalej pojawił się poziewnik pstry - Galeopsis speciosa.



Był też bardzo niepozorny możylinek trójnerwowy - Moehringia trinervia.



A ciek wciąż był zbyt szeroki, aby go tak po prostu przeskoczyć.



Idąc dalej mijaliśmy okazałe świerki - Picea abies.



Była też kolejna porcja zwykłych roślin. Jedna z nich to karbieniec pospolity - Lycopus europaeus w towarzystwie niezapominajki błotnej - Myosotis palustris.



Na błocie wystąpił również jaskier rozłogowy - Ranunculus repens w towarzystwie wietlicy samiczej - Athyrium filix femina.



Była też nieco strzaskana wierzba - Salix.



W końcu wyszliśmy na drogę. Tutaj na początek trafił się niecierpek himalajski - Impatiens glandulifera.



Drzewa oplatał rdest powojowy, dziś Fallopia convolvulus, który ku mojej uciesze był porażony przez rdzę Puccinia polygoni.



W tym miejscu ponownie weszliśmy do lasu aby trzymać się blisko prawego brzegu strumienia przecinającego ten kompleks leśny. Na początek jeden z okazałych dębów szypułkowych - Quercus robur.



Bardzo interesującym siedliskiem okazał się być ten powalony dąb.



Było na nim sporo grzybów, których jednak nie zbierałem Jednym z nich jest maślanka ceglastopora - Hypholoma sublateritum.



Na powierzchni kłody przycupnął taki mech. Bryolog, Marian Kuc uznał go za gatunek z rodziny Splachnaceae.



Wśród innych mchów ciekawe gniazdka utworzyła Phlebia rufa.



Mszaki dominowały, chociaż nieśmiało zaczęły wkraczać tutaj również paprotniki.



Las cały czas jest wyraźnie podtopiony.



Bliżej strumienia przycupnęła trzmielina zwyczajna - Euonymus europeus.



Udało mi się sfotografować jej owoc w nader krotochwilnym ujęciu.



Zbliżamy się do drugiej z bobrowych tam. Tutaj w zatopionym lesie rośnie czeremcha zwyczajna.





W tej okolicy musieliśmy się przeprawić po powalonym pniu olszy czarnej, na której rosły błyskoporki - Inonotus radiatus.



Ciekawe kępy na pniach drzew tworzył chmiel - Humulus lupulus.



Na stojącej wodzie utrzymywał się charakterystyczny film, pozostałość po woskach z rozkładających się liści.



Był też kolejny dowód na dobre samopoczucie bobrów.



Tuz przed dotarciem do samochodu utrwaliłem pobliski las, w którym dominują olsza czarna - Alnus glutinosa oraz brzoza brodawkowata - Betula pendula.



A na stagnującej wskutek działalności bobrów widać było charakterystyczną pianę.