Są takie miejsca w Polsce, gdzie trudno powiedzieć skąd wzięła się ich nazwa. Nie inaczej jest w Jaworznie, gdzie po prawej stronie drogi łączącej Ciężkowice ze Szczakową znajduje się Bobrowa Góra a tuż na północ od niej las Lisia Góra. Wbrew nazwie jest to najniższe miejsce w okolicy. Po lewej stronie tej drogi znajduje się spore wzniesienie, które na mapie firmy Compass nazywa się Lisia Góra, ale ja je znam jako Gródek. Spójrzmy na mapę.



Będziemy spacerować po lesie w przybliżeniu w osi czerwonej pętelki. W 2004 roku miała tutaj miejsce katatastrowa z cyklu "Przeminęło z wiatrem". Miejsca po wiatrołomach zostały uprzątnięte i sukcesywnie zarastają.





Pojawił się tutaj między innymi dereń świdwa - Cornus sanguinea.



Jedna z sosen zwyczajnych - Pinus sylvestris jest bardzo pokręcona.



Chociaż w tym ujęciu słabo to widać, to drzewo jest grabem zwyczajnym - Carpinus betulus.





Grabów jest tutaj więcej.



Drzewem dominującym jest jednak sosna zwyczajna.



Z północnej części lasu sączy się kilka cieków. W tych miejscach dominuje ostrożeń warzywny - Cirsium oleraceum.





A oto najciekwasze połączenie - splecione z sobą sosna z grabem.





A poza tym w runie lasu znajdujemy kolejny dowód na to, że przylaszczka jest tutaj godna swojej nazwy. Przypominam - przylaszczka pospolita - Hepatica nobilis.



Tutaj rośnie w miejscach raczej podmokłych, zacienionych przez dereń świdwę - Cornus sanguinea.





Oto kolejna przylaszczka i towarzyszący jej kozłek całolistny - Valeriana simplicifolia.





Las jest miejscami bardzo gęsty.



Tu i ówdzie pokazywały się grzyby. Na początek maślanka wiązkowa - Hypholoma fasciculare.





Oto korzenie wyrwanego drzewa iglastego, prawdopodobnie sosny. Tego dnia nie znalazłem na nich grzybów o widocznych gołym okiem owocnikach.



A teraz mamy związek prawie homo. Oto dwa splątane z sobą wiązy szypułkowe - Ulmus laevis.







Było też trochę kwiatków. To tylko bodziszek cuchnący - Geranium Robertianum.



Trafiły się również kruszczyki - Epipactis. W tym stanie nie mam zamiaru kusić się o precyzyjne określenie gatunku.



Z drzew iglastych zdecydowanie ustępującym gatunkiem jest tutaj świerk - Picea abies.



Na drewnie powalonej brzozy znalazłem porka brzozowego - Piptoporus betulinus.



A teraz, chociaż tego dobrze nie widać, znajdujemy się w najwyższym punkcie tego lasu.





Tutaj na innym brzozowym pniaku znalazłem gmatwicę chropowatą - Daedaleopsis confragosa.





A na zakończenie coś z otrych kolorów jesieni - dąb czerwony - Quercus borealis var. Maxima.