Na południowych kresach Katowic tuż przy granicy z Lędzinami skrywa się w sporym kompleksie leśnym Kamienna Góra. Jest ona zasadniczo niewidzialna, ale ważna dlatego, że znajduje się na niej jedno z najobfitszych w okazy, spośród znanych mi osobiście, stanowisko wawrzynka wilczego łyka - Daphne mezereum. Tego bardzo ciepłego marcowego dnia postanowiliśmy sprawdzić, czy krzewy już kwitną. Startujemy od zakończenia ulicy Zawiszy Czarnego. Las ma charakter boru mieszanego.



Oto początek pierwszego 900m odcinka drogi.



Zaraz na starcie pojawiła się pierwsza śmieciowa instalacja - Żegnaj telewizorku.



A droga jest prosta, jak w mordę strzelił.



Las jest zdrenowany, ale tu i ówdzie trzyma się woda, o czym świadczą płaty lodu.



Lód jest także w rowach odwadniających.



Czasami powstają ciekawe plastycznie kompozycje.



Miejscami, po budowie rowów odwadniających pozostaly zwały ziemi.



W części mieszanego drzewostanu wyraźnie niższą warstwę tworzą świerki pospolite - Picea abies.



A oto ruda zielenica - Trentepohlia oraz siny porost z rodzaju Lecanora u podstawy pnia dębu.



I kolejny fragment lasu z warstwą świerków.



Skręcamy teraz na zachód. Przed nami kolejny 900m odcinek prostej drogi.



Tutaj w rowie przydrożnym trafiła się ciekawa instalacja lodowa.



Przy końcu tego odcinka drogi w drzewostanie pojawiają się coraz częściej buki - Fagus sylvatica.



Teraz znajdujemy się na początku 200m odcinka drogi prowadzącej na szczyt Kamiennej Góry.



Oglądane w ubiegłym roku lakownice spłaszczone - Ganoderma applanatum mają się dobrze.



Drzewostan lasu w okolicy szczytu Kamiennej Góry wzbogacają liczne buki - Fagus sylvatica.



Na kwitnący wawrzynek było jeszcze za wcześnie. Tylko jeden z krzewów tuż przy drodze miał prawie rozwinięte pączki kwiatowe.



Na szczycie Kamiennej góry ustawino paśnik. To dobre działanie dla ochrony zwierzbny, ale fatalne dla chronionego wawrzynka, gdyż może spowodować radykalną zmianę miejscowej flory. Ta słoma na pewno nie jest wolna od nasion cwastów. Ponadto powstanie tutaj raj dla badaczy grzybów koprofilnych.



A poza wawrzynkiem rośnie tutaj jeszcze pokrzyk wilcza jagoda - Atropa belladonna. Na razie można podziwiać jej ubiegłoroczne suche pędy.



Rozejrzyjmy się po lesie. Pozostałości wyrobisk po eksploatacji kamieni są dobrze widoczne. To znajduje się po zachodniej stronie drogi.



Tutaj też pojawił się kolejny akcent mikologiczny, czyli zejściowe purchawki gruszkowate - Lycoperdon pyriforme.



Aby dwa razy tą samą drogą nie chodzić postanowiliśmy od skrzyżowania pójść wprost na południe bardziej zarośniętą drogą. Po bokach w lesie ponownie podziwiamy świerki pod koronami wyższych drzew.





Jest i lód w przydrożnych rowach odwadniających.



Tuż przed początkiem sporego kompleksu łąkowego skręciliśmy na wschód, korzystając z bardzo wyraźnej drogi.



Tutaj w rowach przydrożnych trafił się ciekawy rodzaj lodu. To po jego stopnieniu pozostają charakterystyczne szkielety, które oglądaliśmy wcześniej.





W końcu wyszliśmy na kompleks łąkowy w obrębie którego znajduje się niewielki zagajnik.



Droga wiodła obok niego. Po jego minięciu widać nieco więcej. Uważni obserwatorzy znajdą w tym jasnobrązowym tłumie suchych traw kępy trzęślicy modrej - Molinia coerulea.



Droga do miejsca w którym stały nasze samochody wiodła przez las nie wyróżniającym się szczególnymi cechami. Jako było na początku, tako i na końcu.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 18.marca.2011)