Ostatnim punktem naszej sobotniej wycieczki były źródła w Regulicach. To bardzo interesujące miejsce, jeden z obiektów Eko-muzeum Alwerni. Na tablicy informacyjnej można przeczytać, że jest to źródło wody, bijącej z głębokości 80m ze skał jurajskich. Woda ma w nim stałą temperaturę 9,2 stopnia Celsjusza. Dlatego nazywa się go źródłem jurajskim. Woda zachwyca krystaliczną czystością oraz smakiem. Problem w tym, że w XI tomie Studiów Ośrodka Dokumentacji Fizjograficznej PAN z 1983 roku czytamy: „Źródło w Alwernii, wydajność 10 l/s ( 2.VI 1974). Warstwa wodonośna: wapienie (trias – wapień muszlowy) oraz dolomity (trias – pstry piaskowiec i wapień muszlowy). Typ podzboczowe, interminujące, krasowe. Ustaliłem, że to ten sam obiekt, i muszę przyznać rację drugiemu ze źródeł naukowych, gdyż na Grzmiączce nie ma ani krztyny jury. Tym bardziej, że autorzy obu opracowań podają z dumą, że woda stąd miała zasilać wodociągi Krakowa, ale na przeszkodzie stanęła odległość, oraz wysokie na on czas koszty realizacji takiego przedsięwzięcia.
Zdaję sobie sprawę z tego, że zarówno na tablicy informacyjnej jak i w materiałach propagandowych gminy Alwernia nic się nie zmieni, dlatego ruszajmy w drogę, aby wyrobić sobie własne zdanie na ten temat. Na początek mapa firmy Compass.



Oto nasze źródełko. Górą biegnie odcinek nieczynnej już linii kolejowej. Skarpa została wzmocniona miejscowym melafirem. Biała skała na samym dole to wspomniany triasowy wapień falisty.





Obecnie do urządzenia i uporządkowania tego terenu wykorzystano importowany porfir z Zalasu.



Źródeł w tym miejscu bije kilka. Tak to bicie wygląda na zdjęciu.





A oto inne źródełko. Do tego mamy zbliżenie na wapień falisty.



Woda jest tutaj krystalicznie czysta. W strumieniach znajdują się omszałe kamienie.



Udało nam się spotkać żabę trawną.



Tak wygląda krajobraz tej okolicy, kiedy spojrzymy z biegiem Regulki.



Tego dnia w tej okolicy jeszcze kwitły lepiężniki różowe - Petasites officinalis.







A oto kolejne źródło, z którego woda także wypływa wartkim strumieniem.



Tuż obok znajdują się miejsca, które mają być uporządkowane dopiero w tym roku.





Poza obszarem źródłowym w nurcie strumienia pojawia się bujna roślinność.



Jednym z gatunków występujących w tym miejscu jest przetacznik bobowniczek - Veronica beccabunga.



Regulka ma w tej okolicy około metra szerokości.



Na jej rozlewiskach zakwitła knieć błotna - Caltha palustris.





Opuszczając ten rejon spojrzeliśmy jeszcze na kwitnącą śledziennicę skrętolistną - Chrysosplenium alternifolium.



W dalszej części naszej wycieczki udaliśmy się pod kościół pw. św. Wawrzyńca. Stąd udaliśmy się na cmentarz. Po drodze zwróciłem uwagę na kwitnący bluszczyk kurdybanek - Glechoma hederacea.





Pola poza zwartą zabudową były wypalone.



A oto widok z cmentarza w kierunku kościoła.



Byłem tutaj kilka razy. Tym razem na cmentarzu zainteresował nas nagrobek wykonany z matwicy wapiennej wydobywanej w niedległej Kamionce Wielkiej.



Oto zbliżenia kilku fragmentów tej z najmłodszych współczesnych skał. Początek jej sedymentacji datuje się na około 10 tysięcy lat temu. Trwa ona z różnym nasileniem do dziś.





Tutaj jako ciekawostkę mamy okruch triasowego wapienia obleczonego martwicą.