W drugim odcinku opowiadającym o naszej sobotniej wyprawie pokażę sporo ciekawostek z trasy oznaczonej na mapie firmy Compass kolorem czerwonym.



Jak wiemy w okolicy znajduje się sporo storczyków, są przylaszczki oraz wawrzynki, lecz nie jest to powód dla tworzenia tutaj rezerwatu przyrody. Wiem, że pewne starania w tym kierunku czyniono, ale nie udało się.
Ruszamy w drogę pomiędzy bardzo rzadko rosnącymi bukami zwyczajnymi - Fagus sylvatica.



Na początku drogi warstwa gleby jest jeszcze dość gruba, co widać na załączonym obrazku.



Droga biegnie u stóp stromego stoku prowadząc w kierunku przełęczy.



Tu i ówdzie większe powierzchnie zajmuje konwalia majowa - Convallaria majalis.



Po chwili zdecydowałem się na opuszczenie drogi, gdyż zauważyłem w oddali lilię złotogłów - Lilium martagon.



A oto lilia, która już przekwitła. Tuż obok niej znajdowało się kilka młodych osobników.





Wystarczyło się uważnie rozejrzeć aby trafić na kolejnego osobnika, tym razem kwitnącego.





W tej okolicy pewnym przerywnikiem jest ten zmaltretowany kruszczyk - Epipactis helleborine.



A oto kolejna lilia złotogłów - Lilium martagon.





W sumie na tym stoku o wystawie północno-wschodniej naliczyliśmy prawie sto kwitnących osobników. Okazów bezlistnych nie chciało nam się liczyć.











Ale nie było co marudzić przy tych pięknych kwiatach. Ruszyliśmy dalej pod górę. Lekki deszczyk nas nie zniechęcił.





Tutaj w partii szczytowej zielony tłum tworzy szczyr trwały - Mercurialis perennis.





Jesteśmy już w połowie stoku. Tutaj na szczyt prowadzi uczęszczana droga, przedłużenie zaznaczonej na mapie linii oddziałowej.



Podążamy teraz szczytową granią Zbójnika na zachód.



Pomiędzy szczyrem nader często spotyka się kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.





Oto zbliżenia ich kwiatów.





Były tutaj również nieliczne lilie złotogłów - Lilium martagon, ale silny wiatr utrudniał ich uwiecznianie.



Na szczytowej grani do ciekawych obiektów w tej okolicy należą kopce graniczne. Porasta je szczyr trwały.



Tutaj trafił się również trędownik bulwiasty - Scrophularia nodosa.



Szczytowa grań coraz bardziej się wyostrza.





Stok zachodni posiada nieco gęstsze runo.



My zdecydowaliśmy się na zejście w dół po tym stromym stoku.







Już na pierwszym poziomie w dole, na jednym z pniaków znaleźliśmy takiego śluzowca. Oczywiście w tym stanie wielu specjalistów niewiele może pomóc.



Zanim pójdziemy dalej w dół krótkie spojrzenie wstecz w stronę szczytu Zbójnika.



W tym momencie stoimy na niewielkiej równinie. Jeszcze kilka milionów lat temu była tutaj faleza a stok wzgórza fragmentem klifu w wybrzeżu morza mioceńskiego. W tamtym czasie teren powyżej poziomicy 320m. npm. był lądem.



Dalsza droga w stronę wylotu ulicy Dolomitowej prowadzi przez gęsty las z dominacją dębu czerwonego - Quercus borealis var. Maxima, który znakomicie się tutaj rozmnaża.





Kolejnym terenem do penetracji były okolice Mętkowa. Zapraszam do trzeciej części.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 27.czerwca.2011)