To był pierwszy z tegorocznych wakacyjnych czwartków. Ponieważ chciałem się pochwalić wiedzą o dobrym w gruncie rzeczy stanie stanowiska rosiczek - Drosera rotundifolia w rezerwacie Żabnik postanowiliśmy udać się tam. Oto mapa firmy Compass z trasą tego fotoreportażu.



Tym razem obchodzimy drugi ze stawów. Nie było powodu aby po drodze dublować zdjęcia miejsc dopiero co udokumentowanych. Te fragmenty trasy zaznaczyłem przerywaną niebieską linią. Idziemy prawym brzegiem pod prąd. Oto widok na drugi ze stawów.



Jest także żurawina błotna - Oxycocus quadripetallus.



Dopiero w tej okolicy zaczęło się sprawdzać jedno z moich, dziennikarskich przysłów - Im dalej w las tym mniej śmieci. Oto droga biegnąca równolegle do brzegu. Tutaj w środkowej części zdjęcia znajduje się pień brzozy czarnej - Betula obscura. W górnej części tego drzewa znajduje się bulwiasta narośl.





Wkrótce staw staje się bardzo wąski. Teren po większej części zarastają torfowce. Otaczający całość bór jest tak gęsty, że doliny prawie nie widać.





Rosiczki występują tutaj w sporej ilości. Mają tutaj szansę przetrwać, gdyż w tę okolicę mało kto zagląda. Rzeka płynie dość rwącym strumieniem.





Oto kolejny widok na odcinek bardziej rozszerzonej doliny.



Na środku młaki rozrasta się krzew, którego nie udało mi się oznaczyć. Sprawia wrażenie czeremchy. Na początek zbliżenie, potem widok bardziej ogólny.





Aby iść dalej należy wędrować wysoką skarpą tracąc na pewien czas z oczu dolinę.





Dotarliśmy w końcu do miejsca, gdzie możliwa jest przeprawa na drugi brzeg. Oto widok Żabnika tuż przed przeprawą.



Stojąc na przeprawie mogliśmy zauważyć, że woda jest tutaj bardzo czysta.



Spoglądamy teraz z pod prąd. Te powalone świerki można było zobaczyć również kilka lat temu





Patrzymy teraz z prądem rzeki. Tutaj także koryto przegradzają powalone drzewa.



Przy lewym brzegu Żabnika znajdują się płaty torfowców. Tutaj nigdy nie udało mi się znaleźć rosiczek.



W tej okolicy występują wełnianki - Eriphorum. Jedna kępę udało mi się przybliżyć. Znajduje się ona na tle drzew przegradzających koryto z jego biegiem.



Jesteśmy już na wysokim, lewym brzegu doliny. Rzeka i jej torfowce są daleko w dole.



Aby im się przyjrzeć skorzystałem z zoomu.



W końcu kilkanaście metrów dalej zdecydowałem się zejść na dół, ponieważ i tam biegła dość dobra dróżka.





Na razie krajobraz jest dość monotonny, ale uroczy.





W partii boru trafił nam się storczyk Jestem w 99% pewien, że to mieszaniec - Epipactis x schmalhausenii Richt. Wskazuje na to ułożenie blaszek liściowych takie jak u Epipactis atrorubens jednego z jego rodziców.







Nieco dalej udało się znaleźć miejsce, gdzie można było podejść niemalże do samego skraju mszarów. Tutaj jak widać dominuje płonnik - Polytrichum commune.



Torfowce są bliżej wody.



Te ciekawe pagórki to dzieło płonnika - Polytrichum.



Zerkając na środek cieku udało mi się lepiej przyjrzeć wełniankom. Jestem w 80% przekonany, że to Eriophorum angustifolium.



A nad płonnikami nachyla się taki dość sponiewierany dąb szypułkowy - Quercus robur



Idziemy dalej. Oto kilka typowych dla tej okolicy widoków.





Tutaj pomiędzy mchami napotkałem gorysz błotny - Peucedanum palustre.



Jesteśmy już blisko końca tego odcinka trasy. Końcówka jasnej gałęzi wskazuje na punkt z którego wystartowaliśmy.



A na zakończenie warto jeszcze zerknąć na lustro wody. Szare osady już za kilka milionów lat staną się bogatym w bituminy węglem sapropelowym. Oczywiście, jeśli poleżą kilkaset milionów lat mogą stać się nawet ropą naftową.