W drugim odcinku poznamy uroki południowo-zachodniej części lasu położonego na południe od piaskowni. Przejdziemy się również wzdłuż jego zachodniej krawędzi. Oto mapa firmy Compass. Tym razem wędrujemy w osi trasy oznaczonej kolorem fioletowym.



Na początek od razu dwa kwitnące kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.





Bór w którym teraz się znajdujemy zagęszczają liczne świerki - Picea abies.



Ale storczyków ci tutaj dostatek. Oto kolejne kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atrorubens.





Jest tutaj również jarzębina - Sorbus aucuparia, porażona grzybem rdzawikowym - Gymnosporangium juniperinum.



Są także nieliczne kępy trzęślicy modrej - Molinia coerulea. Jest to relikt dawnej roślinności bagiennej.



Przyjrzyjmy się teraz fizjonomii tego lasu. Oto skupisko świerka - Picea abies.



Oto nieliczne jałowce pospolite - Juniperum communis.



Miejscami w runie pojawiają się większe płaty borówki brusznicy.



Wiele tutejszych świerków ma po kilkadziesiąt lat.





Pomiędzy nimi w warstwie krzewów dość liczna jest częściowo chroniona kruszyna pospolita - Frangula alnus. Tutaj poraża ją mączniak - Microsphaera divaricata.



Idziemy dalej. Las jak las.



W tej okolicy pod jednym ze świerków wystąpiła spinka pomarańczowa - Rickenella fibula.









Znalazłem także borowika - Boletus edulis, jak sądzę. Grzyb skończył jako klasyczny koszykowiec. Ostatecznie wystapił w roli przystawki duszonej z cebulką na masełku.





Oto kilka kolejnych widoków tego lasu. Pewnego rodzaju monotonia, ale warto utrwalić te widoki, tak na wszelki wypadek, gdyby nam się nie udało tego ochronić.





Jestem już w pobliżu drogi.



Od tej chwili ruszam na północ pilnie śledząc ciekawostki z prawej strony drogi.



Jedną z nich jest pięciornik kurze ziele - Potentilla erecta porażony przez rdzę z gatunku Frommea obtusa. Jest to gatunek stosunkowo rzadki, nawet w moich zbiorach. Na tym żywicielu odnotowałem go dopiero dwa razy, w 1990 roku z Jaworzna oraz w 2000 roku z Chrzanowa.





A teraz mamy gatunek charakterystyczny raczej dla terenów suchszych. Jest to babka średnia - Plantago media.







O tym, jak skomplikowane są tutaj stosunki wodne świadczy występowanie niemalże w tym samym miejscu czarcikęsu łąkowego - Succisa pratensis.







Część osobników była porażona przez mączniaka - Erysiphe knautiae.



Nie zabrakło tutaj również kolejnego kruszczyka - Epipactis, którego nie próbuję oznaczyć do gatunku.



Całkiem pewny jest jedynie kruszczyk rdzawoczerwony - Epipactis atrorubens.



A w tej części drzewostanu znajduje się spora domieszka jałowca pospolitego - Juniperus comminis.



A to kolejny kruszczyk, raczej szerokolistny - Epipactis helleborine.



Zanim ponownie skręcimy na wschód przyjrzyjmy się poboczu drogi. Jest w tym miejscu sporo babki zwyczajnej - Plantago maior. Towarzyszy jej lebiodka pospolita- Origanum vulgare.