W kolejnych czterech częściach opiszę to co zobaczyłem w części boru znajdującej się na zachód od przecinającej las drogi do Boru Biskupiego. Wytyczona przeze mnie powierzchnia badawcza sięga na zachód do około 750m ale na około kilometr od rezerwatu po skraj piaskowni. Na mapie firmy Compass jej granice zaznaczyłem kolorem czerwonym. W tym odcinku poruszamy się wzdłuż trasy oznaczonej kolorem niebieskim.



Na początek idąc od południa pierwsza niebieska kropka, czyli fragment boru po prawej stronie.



Druga niebieska kropka to tablica z oznaczeniem południowej granicy rezerwatu.



Tak wygląda droga do Boru Biskupiego w tej okolicy.



Jesteśmy w okolicy trzeciej niebieskiej kropki. Przy drodze pojawia się więcej drzew liściastych.





Równolegle do drogi biegnie głęboki rów, którym drugi Jaworznik po pierwszym przełożeniu płynął do Koziego Brodu.



Tutaj też pojawiła się karagana syberyjska - Caragana arborescens porażona przez Microsphaera palczewski.



W tym momencie zaczynam niebieski trakt. Stoję teraz na moście nad suchym korytem rzeki i spoglądam na drogę, którą tutaj doszedłem.



Oto widok na koryto Jaworznika II. Na początek spoglądamy na północ.



Potem spoglądamy na południe.





Oto droga, która aż się prosiła aby pójść nią na zachód.



Dlatego zdecydowanie wkroczyłem w las. Czas było wreszcie zapolować na kruszczyki - Epipactis. Oto pierwszy z nich.



Las ma charakter boru mieszanego.





Wśród krzewów pojawia się czeremcha amerykańska - Padus serotina.



Jest także kolejny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



Drzewostan przecina wąska ale wyraźne ścieżka.



Po drodze minąłem młodego dęba szypułkowego - Quercus robur porażonego przez Microsphaera alphitoides.



Oto kolejna czeremcha amerykańska - Padus serotina.



Wkrótce za nią pojawiła się droga biegnąca w pewnej odległości równolegle do krawędzi piaskowni. Będę nią teraz podążał w kierunku wschodnim.







Na jej poboczu wystąpił dziewięćsił pospolity - Carlina vulgaris. W jego tle znajduje się siewka dębu czerwonego - Quercus borealis var. Maxima.



Jest też kolejny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



Spotkałem także koźlarza osikowego - Leccinum aurantiacum. Okaz wystąpił ostatecznie w roli koszykowca.



W każdym bądź razie w tej okolicy poza sosnami była wyłącznie topola osika - Populus tremula.



Podążam dalej na wschód. Droga taka sobie



Ale kolejne kruszczyki - Epipactis trafiam nader łatwo.



I to wszystko w takim pozornie bezwartościowym lesie.



Oczywiście do najbliższej cywilizacji jest stąd dość daleko, ale coś takiego też tutaj można znaleźć.