Kończymy naszą wędrówkę przez ten fragment lasu. Oto trasa oznaczona na mapie firmy Compass kolorem żółtym.



Na początek pierwsze dwa kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atrorubens.





Drzewostan póki co jest dość przejrzysty.



Dlatego wypatrywanie storczyków nie nastręcza większych trudności. Oto kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine. Oczywiście nader liczna tutaj borówka czarna - Vaccinium myrtillus też jest godna zauważenia.



Chylące się ku zachodowi słońce dawało ciekawe efekty kolorystyczne.



Ale najważniejsze były storczyki. Oto kruszczyk rdzawoczerwony - Epipactis atrorubens. Coraz trudniej odnajduje się okazy kwitnące, ponieważ sezon na nie właśnie mija.







A las po chwili stał się borem dość świeżym.



Dlatego bez trudu znajduję kolejne kruszczyki - Epipactis.





Teraz skręcam na wschód. To częściowo zanikająca droga biegnąca równolegle do prawego brzegu Żabnika.



Pojawiła się tutaj olsza czarna - Alnus glutinosa. Drzewa są bardzo rachityczne. Znaczy się czują się nie za bardzo na swoim miejscu.





Wydawanie owoców w tym wieku także jest dowodem na słabą kondycję tych drzewek.



A oto kolejne kruszczyki rdzawoczerwone - Epipactis atrorubens. Wszak one są tutaj najważniejsze.











To było całkiem spore gniazdo, ale ruszamy dalej. Bór w dalszym ciągu jest raczej świeży.



Chociaż domieszka trzęślicy modrej - Molinia coerulea wprowadza pewne zamieszanie.



Czas jednak na kolejną porcję kruszczyków - Epipactis.





Powoli zbliżam się do wschodniego krańca lasu.



Pomiędzy nim a drogą do Boru Biskupiego biegnie suchy obecnie rów Jaworznika II.



Tedy na zakończenie kilka migawek.







W oparciu o badania wykonane do tej pory powstał pierwszy raport wskazujący, że cały ten teren jest wręcz naszpikowany roślinami ściśle chronionymi ze sporą domieszką gatunków częściowo chronionych.