Trzecia część fotoreportażu o moim rodzinnym wypadzie na Lipowiec obejmuje trasę oznaczoną kolorem niebieskim. Tak to wygląda na mapie firmy Compass.



Gdyby po opuszczeniu zamku pójść od razu w lewo drogą wyszliśmy dość szybko na ulicę Zamkową. Kiedy skorzystamy ze schodów możemy spędzić w nieco więcej czasu.



Biegnący poniekąd piętro niżej szlak malowniczo wije się stromym stokiem wzgórza.



W tej części lasu warstwę krzewów zdominował dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Z całego bogactwa runa wybrałem kilka gatunków. Na początek częsta tutaj szałwia lepka - Salvia glutinosa.



Dalej idzie miodunka ćma - Pulmonaria obscura.



Większe płaty w tej okolicy zajmuje kopytnik pospolity - Asarum europaeum.



A buczyna przez cały czas prawie się nie zmienia.



Warto jednak zauważyć, że tak jak przystało na rezerwat, powalone drzewa pozostają. Dzięki nim spora rzesza grzybów oraz owadów ma używanie na wiele lat.



Opuszczamy rezerwat. Stoimy teraz u wylotu ulicy Podzamcze i patrzymy na południe.



W przyrożnych chaszczach mijamy skupisko jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior.



Pojawiła się tutaj również kolczurka klapowana - Echinocystis lobata.





Jesteśmy już prawie na dole, na wysokości zabytkowego dworu z Drogini. Tutaj podziwiamy ciekawe chmury kłębiące się nad Kotliną Oświęcimską.



W murze ogrodzenia dworu wykorzystano skały jurajskie. Można w nich znaleźć fragmenty skamieniałości. Na początek niech będzie strzęp amonitu.



Dalej idzie spory fragment koralowca.



Wygiełzów to lokomotywa turystyczna gminy Babice. Jak widać na załączonym obrazku nie wszyscy to czują.



Tutaj jest już nieco lepiej.



Znajdujemy się na terenie skansenu. I tutaj raczej sobie pobotanizujemy.



Jedną z jego ozdób są krzewy róży pomarszczonej - Rosa rugosa.



Jest i jarząb szwedzki - Sorbus intermedia.



Zabytki też zauważałem. Oto schody prowadzące do chałupy sołtysa z Przegini Duchownej.



Oto kolejny mało istotny fragment skansenu.



Nieco więcej uwagi poświęciłem jarzębinie - Sorbus aucuparia. Tak się składa, że już 18 września będę się tutaj produkował na zajęciach z wycinanki. To drzewo będzie motywem przewodnim.







Dalej idzie zmora wielu terenów zielonych. Jest nią śliwa wiśniowa - Prunus cerassifera.



I ponownie dwa widoki skansenu jako takiego.





I kolejny obiekt, na który mało kto zwraca uwagę. Dzwonek na Anioł Pański.



Tuż za nim znajduje się gęsty las skrywający głęboki parów.





Zbliżamy się teraz ku dopiero co wybudowanemu amfiteatrowi. Pokazywałem go już. W dniu 18 września zostanie oficjalnie otwarty.



Stoimy teraz przed dworem i ponownie spoglądamy na południe, gdzie znajduje się Kotlina Oświęcimska.



Tak z tej okolicy wygląda amfiteatr.



I znowu fragment zieleni. Oto okazały paciorecznik - Canna.



Bardzo ważnym obiektem z skansenie jest drewniany kościół z Ryczowa.



Oto jego wnętrze.



Opuszczając skansen mijamy starą estradę.



Oczywiście spędziliśmy tutaj z córką trochę więcej czasu, ale w końcu trzeba było wracać. Na przystanku w Płazie Dolnej spędziliśmy prawie godzinę. W tym czasie wykonałem jeszcze jedno, ostatnie zdjęcie. Widok na drogę do Płazy Górnej oraz wzgórze Syberia.