2011.10.08 22:34
I nastała część szósta. Stanąwszy nad suchym kanałem postanowiłem pójść wzdłuż niego, aby sprawdzić dokąd on mnie doprowadzi. Byłem przekonany, że wyjdę gdzieś nad środkowym Żabnikiem. Jak widać z mapy firmy Compass bardzo się pomyliłem, ale to ustaliłem po wycieczce w te okolice z końca września.
Zanim pójdziemy na południe jeszcze rzut oka w kierunku północnym. Tutaj kanał biegnie równolegle do drogi. A nad tym wszystkim szumi stosunkowo młody las.
Przed pójściem na południe spoglądamy na słupek oddziałowy.
Niemalże od początku ten odcinek suchego kanału jest dość głęboki. W tej okolicy w drzewostanie znajdujemy sporo świerków. Być może to dzięki ich występowaniu tutaj pierwotnie ta okolica zasłużyła sobie na miano Czarne Bagno.
Po przejściu kilkunastu metrów drzewostan staje się bardziej luźny.
Bez trudu znajdujemy tutaj kolejne kruszczyki - Epipactis. Wszystkie przekwitły i są jak to się powiada są w stanie zejściowym.
A rów, którym w ramach gospodarki leśnej spacyfikowano Czarne Bagno jest lokalnie bardzo głęboki.
W tej partii boru w runie dominuje borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.
A rów jak widać jest mocno zarośnięty. Cóż zrobił swoje i może zaniknąć.
Ale dzięki temu las wokół jest borem świeżym, chociaż mógłby być borem bagiennym.
A teraz mamy tutaj między innymi szakłak zwyczajny - Rhamnus cathartica. Ten okaz poraża mączniak Microsphaera friesii.
Jesteśmy w przybliżeniu w połowie długości tego odcinka. Tutaj znajdujemy fragment tamy. Jak widać chodziło o to aby woda zbyt szybko stąd nie odeszła.
Spoglądamy teraz na bieg kanału z tamy.
Idąc dalej mijamy pochyłą brzozę brodawkowatą - Betula pendula.
A las wciąż się specjalnie nie zmienia.
Także niezmiennie co jakiś czas pojawiają się tutaj zejściowe o tej porze roku kruszczyki - Epipactis.
Jak widać część brzóz brodawkowatych - Betula pedula osiąga tutaj spore rozmiary. W tym miejscu rów ginie wśród wysokiej zieleni.
Nie brak tutaj również reliktów roślinności bagiennej. W tym zielonym tłumie można wypatrzyć ostrożeń bagienny - Cirsium palustre.
Ale jak widać na kolejnym obrazku dotyczy to tylko bliskiego otoczenia rowu. Teraz niemalże wszędzie pojawiają się jałowce - Juniperus comminis.
Są też młode, dosyć pokręcone dęby szypułkowe - Quercus robur.
Idąc dalej mijamy kolejną tamę spowalniającą odpływ wody z Czarnego Bagna.
Powoli zbliżamy się do końca tego odcinka. Oto kolejny jałowiec - Juniperus communis malowniczo pochylający się nad suchym rowem.
Występuje również tutaj również wierzba piaskowa - Salix arenaria ssp. arenaria.
Jest i częściowo chroniona kalina koralowa - Viburnum opulus.
Mamy, co jest oczywistym podczas spacerów po lasach Uroczyska Kolawica kolejne ściśle chronione kruszczyki - Epipactis.
I kolejne spojrzenie na rów.
Jest też łan trzcinnika. Niestety nie pamiętam, czy był to Calamagrostis villosa, czy też Calamagrostis canescens. Osobiście skłaniam się ku drugiej opcji.
A tuż przed dojściem do drogi spotykamy kolejny malowniczo podświetlony promieniami zachodzącego słońca jałowiec pospolity - Juniperus communis.
A zanim przejdziemy przez drogę spójrzmy na jeszcze jednego kruszczyka - Epipactis. Ten jest taki bardzo szerokolistny - Epipactis helleborine.
Zanim pójdziemy na południe jeszcze rzut oka w kierunku północnym. Tutaj kanał biegnie równolegle do drogi. A nad tym wszystkim szumi stosunkowo młody las.
Przed pójściem na południe spoglądamy na słupek oddziałowy.
Niemalże od początku ten odcinek suchego kanału jest dość głęboki. W tej okolicy w drzewostanie znajdujemy sporo świerków. Być może to dzięki ich występowaniu tutaj pierwotnie ta okolica zasłużyła sobie na miano Czarne Bagno.
Po przejściu kilkunastu metrów drzewostan staje się bardziej luźny.
Bez trudu znajdujemy tutaj kolejne kruszczyki - Epipactis. Wszystkie przekwitły i są jak to się powiada są w stanie zejściowym.
A rów, którym w ramach gospodarki leśnej spacyfikowano Czarne Bagno jest lokalnie bardzo głęboki.
W tej partii boru w runie dominuje borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.
A rów jak widać jest mocno zarośnięty. Cóż zrobił swoje i może zaniknąć.
Ale dzięki temu las wokół jest borem świeżym, chociaż mógłby być borem bagiennym.
A teraz mamy tutaj między innymi szakłak zwyczajny - Rhamnus cathartica. Ten okaz poraża mączniak Microsphaera friesii.
Jesteśmy w przybliżeniu w połowie długości tego odcinka. Tutaj znajdujemy fragment tamy. Jak widać chodziło o to aby woda zbyt szybko stąd nie odeszła.
Spoglądamy teraz na bieg kanału z tamy.
Idąc dalej mijamy pochyłą brzozę brodawkowatą - Betula pendula.
A las wciąż się specjalnie nie zmienia.
Także niezmiennie co jakiś czas pojawiają się tutaj zejściowe o tej porze roku kruszczyki - Epipactis.
Jak widać część brzóz brodawkowatych - Betula pedula osiąga tutaj spore rozmiary. W tym miejscu rów ginie wśród wysokiej zieleni.
Nie brak tutaj również reliktów roślinności bagiennej. W tym zielonym tłumie można wypatrzyć ostrożeń bagienny - Cirsium palustre.
Ale jak widać na kolejnym obrazku dotyczy to tylko bliskiego otoczenia rowu. Teraz niemalże wszędzie pojawiają się jałowce - Juniperus comminis.
Są też młode, dosyć pokręcone dęby szypułkowe - Quercus robur.
Idąc dalej mijamy kolejną tamę spowalniającą odpływ wody z Czarnego Bagna.
Powoli zbliżamy się do końca tego odcinka. Oto kolejny jałowiec - Juniperus communis malowniczo pochylający się nad suchym rowem.
Występuje również tutaj również wierzba piaskowa - Salix arenaria ssp. arenaria.
Jest i częściowo chroniona kalina koralowa - Viburnum opulus.
Mamy, co jest oczywistym podczas spacerów po lasach Uroczyska Kolawica kolejne ściśle chronione kruszczyki - Epipactis.
I kolejne spojrzenie na rów.
Jest też łan trzcinnika. Niestety nie pamiętam, czy był to Calamagrostis villosa, czy też Calamagrostis canescens. Osobiście skłaniam się ku drugiej opcji.
A tuż przed dojściem do drogi spotykamy kolejny malowniczo podświetlony promieniami zachodzącego słońca jałowiec pospolity - Juniperus communis.
A zanim przejdziemy przez drogę spójrzmy na jeszcze jednego kruszczyka - Epipactis. Ten jest taki bardzo szerokolistny - Epipactis helleborine.