No to idziemy dalej, teraz zdecydowanie południową częścią Czarnego Bagna. Na początek od razu mapa firmy Compass.



Na początku dość szybko udałem się drogą graniczną w kierunku doliny Żabnika.



W dolinie znalazłem szerokie, porośnięte trzciną rozlewisko przegrodzone powalonymi drzewami.





Nad doliną góruje samotna sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



W torfowisku wypatrzyłem kozłek lekarski - Valeriana officinalis.



Tym sposobem ustaliłem, gdzie byłem poprzednim razem. Dlatego bardzo szybko wyszedłem przez skarpę na nadbrzeżną równinę.



W tym momencie naturalną koleją rzeczy udałem się w kierunku zachodnim trzymając się możliwie blisko doliny Żabnika. Z mapy wynikało, że muszę przekroczyć dwie prostopadłe do doliny dróżki i dojść do trzeciej, bardzo wyraźnej. Na początku natknąłem się na dość gęsty, sosnowy drzewostan.





Jedno jest pewne, że bagna to zupełnie nie przypomina.



A w runie dominuje rokietnik pospolity - Pleurozium schreberi z domieszką borówki brusznicy - Vaccinium vitis-idaea.



Po minięciu strefy ekotonowej drzewostan się rozluźnił.



W tej okolicy w runie lasu pojawił się kolejny częściowo chroniony gatunek mchu, gajnik lśniący - Hylocomnium splendens.



Teraz wśród niższych drzew od czasu do czasu pojawiają się świerki pospolite - Picea abies. Przyjmuję, że nazwa Czarne Bagno, nawiązuje do świerków rosnących na podmokłym gruncie, które nadają takiemu zbiorowisku nader posępny wygląd.



Obecnie we florze tego terenu dość rzadko trafiają się relikty roślinności bagiennej. Jednym z nich jest ostrożeń błotny - Cirsium palustre.



Oto kolejny charakterystyczny widok tego lasu. Po koronami sosen młody świerk przesłonięty przez młodego dęba szypułkowego - Quercus robur w otoczeniu kruszyny pospolitej - Frangula alnus.



Nieco dalej jest podobnie





Są też kruszczyki - Epipactis.



Przecinam teraz pierwszą z dwu dróżek, które miałem znaleźć.





Tuż za nią las właściwie się nie zmienia.



Teraz natrafiam na niewielkie wzniesienie. Jak wynika z mapy teren ten przecina jedna z głównych poziomic.



Tutaj w runie lasu pojawia się nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.



Idziemy dalej. Zasadniczo bez zmian. Kolejny płat boru i kolejna nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.





I znowu kolejny płat typowego boru i typowe dla tych miejsc kruszczyki - Epipastis.







Przecinam teraz drugą z poprzecznych dróg które miałem odnaleźć.





Ponieważ wizualnie nic się nie zmienia ograniczam dokumentację fotograficzną. Po przejściu drogi udokumentowałem kolejny relikt bagienny, krwiściąg lekarski - Sanguisorba officinalis porażony przez mączniaka - Sphaerotheca ferruginea.



A to już droga graniczna, dla wyodrębnionej podczas tej wyprawy powierzchni badawczej obejmującej centralną część Czarnego Bagna.



Tego co można zobaczyć na dole nie pokazuję, ponieważ, tak jak przypuszczałem było to miejsce, przez które zawsze przeprawialiśmy się na południe obchodząc drugi ze stawów w zachodniej części rezerwatu w Dolinie Żabnika. Proponuję jednak rzut oka na północną skarpę powyżej doliny.



Po wyjściu na górę uwieczniłem kolejne kruszczyki - Epipactis.



Bardzo szybko poszedłem przed siebie ku północy. Oto jałowiec pospolity - Juniperus communis tuż przed skrzyżowaniem z drogą równoległą do doliny Żabnika.



Samo skrzyżowanie jest dość dobrze oznakowane. To ważne, ponieważ w kolejnym odcinku znowu skręcimy na wschód aby ponownie dojść do wschodniej krawędzi a następnie obejść Czarne Bagno od północy. Kiedy wracając na południe ponownie znajdę to miejsce będę wiedział, że nic mi się w między czasie nie pokręciło.