Po dojściu do Ćmoka, gdzie znajduje się północno-zachodni skraj penetrowanego przeze mnie lasu postanowiłem zająć się jego krawędzią, czyli ekotonem. Tutaj zawsze można znaleźć jakiegoś ciekawego grzyba. Tym razem na początku trafiłem na owocującą trzmielinę zwyczajną - Euonymus europaeus. Jej liście mocno przebarwiły się na purpurowo.



Oczywiście, czego można się było spodziewać, są tutaj także wyrzucone odpady. Niby tylko liście, ale i tak coś jest nie tak.



Dlatego lepiej podziwiać owocującą trzmielinę - Euonymus europaeus.



Był tutaj także, moim zdaniem wyrzutek z ogrodu, róża wielokwiatowa - Rosa multiflora.



Jest tutaj także mnóstwo trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.



Ponieważ teren jest lokalnie podmokły, o czym wielokrotnie mieliśmy się okazję przekonać uprzednio obecność wierzby białej - Salix alba uważam za całkowicie uzasadnioną.





Wzdłuż krawędzi lasu biegła bardzo dobra droga. Byłoby grzechem nie skorzystać. A w lesie znowu napotkałem rdestowca ostrokończystego - Reynoutria japonica.



Z traw dominowała tutaj mozga trzcinowata - Phalaris arundinacea.



Była też pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Sporo było też już owocujących nawłoci. Okazało się, że jest to dość typowa, bo łysa na łodydze nawłoć późna - Solidago gigantea.





Po przejściu około 100m okazało się, że dalej iść się nie da. Tedy wróciłem pod pomnikowy buk.



Idąc dalej wyraźną krawędziową ścieżką w kierunku wschodnim minąłem okazały dąb szypułkowy - Quercus robur, zza którego wyłania się kolejny pomnikowy buk zwyczajny - Fagus sylvatica.





Buk jest dość duży, ale ten akurat nie jest pomnikiem.



Nieco dalej trafił się prawdziwy król tego lasu.





Potwierdza to tabliczka na pniu.



Idę dalej, uważnie się rozglądając.



Po lewej stronie ścieżki las jest wyraźnie inny i do tego bardzo podmokły.



Za to po prawej stronie ścieżki znajdujemy kolejnego pomnikowego buka zwyczajnego - Fagus sylvatica.



Niestety i ten pomnik został obsypany śmieciami.



Spójrzmy teraz w górę. Oto jeden z konarów naszego pomnika.



W sumie jest dość ładnie. Wystarczy nie patrzeć pod nogi.





Niestety, ten pomnik bardziej niż od ludzi cierpi od naszych ulubieńców, czyli grzybów. Około jednej piątej obwodu pnia zajmuje spróchniałe drewno.



A na drewnie rozwija się jakaś tapeta. Niestety, nie miałem narzędzi, dzięki którym mógłbym pobrać próbkę. Oto dwa zbliżenia tego grzyba. Oczywiście nie oczekuję jakiejkolwiek odpowiedzi co do tożsamości negatywnego bohatera tego odcinka.





Może to oznaczać, że dni tego pomnika są policzone.