W drugiej części spaceru dwu specjalistów wokół kamieniołomu Balaton postanowiliśmy przejść się po koronie kamieniołomu od strony północnej i zachodniej. Oto mapa firmy Compass z oznaczoną kolorem zielonym z trasą naszego spaceru.



Zdobywamy stok.



Spoglądamy w dół po najbardziej czynnym osuwisko. Na górze zdjęcia znajduje się woda, tego dnia o tej porze w odcieniu bardzo ciemnej zieleni.



Wśród traw na brzegu coraz częściej znajdujemy siewki dębów szypułkowych - Quercus robur, dowód na zachodzącą zmianę pokoleniową w drzewostanie. Niektóre dęby mają już kilkanaście lat.





Bywa tutaj ponadto orzech włoski - Juglans regia.



Idziemy dalej, mijając kolejne zarośla na stoku, podziwiając przy okazji grę świateł. W tej części stoku znajduje się kilka dzikich wejść na teren kamieniołomu.







Spoglądamy teraz w głębię leja krasowego. Znajdują się w nim szczątki konkrecji kwarcytowej zwanej "Wielbłądem", która rozpadła się w 2001r.



Nieopodal wyrasta czereśnia - Prunus avium. Zapewne to pozostałość po wyplutej pestce.



Nieco dalej ze stoku wystają szczątki kolejnej konkrecji kwarcytowej.



Mijamy teraz trawers zachodniej krawędzi zbiornika, do zachodniej krawędzi wyrobiska zostało jeszcze kilkadziesiąt metrów.



Oto widok tejże krawędzi.





W końcu dochodzimy do kolejnego, a właściwie ostatniego leja krasowego w tej krawędzi wyrobiska.





Teraz spoglądamy wstecz. Widzimy akwen. Ponadto w stoku po lewej stronie skarpy odsłaniają się fałszywe schody tektoniczne.



Kiedy spoglądamy dokładnie na północ widzimy las zarastający północno-zachodni zakątek wyrobiska. Tutaj znajdują się największe mokradła oraz najobfitsze stanowiska roślin ściśle chronionych. Tutaj też zaplanowano strefę piknikową i biwakową.



Znajdujemy się teraz przy krawędzi zachodniej. Stąd na upartego można zejść dziką ścieżką na dół.



A teraz kolejne spojrzenie na wyrobisko. Jak widać niektóre drzewa usiłują wyrastać za wysoko, co w przyszłości może utrudnić podziwianie widoków.







Wystarczy kilka prostych interwencji aby nie wycinając wszystkich drzew zachować pewien pożądany stan.







Oto kolejna ścianka wapieni jurajskich widziana ze środkowego odcinka zachodniej ściany.



Są i następne drzewa usiłujące zasłonić te widoki.



Na szczęście nie wszystko zarosło i dlatego da się jeszcze dostrzec sporo ciekawostek.





Teraz przyglądamy się środkowej części północnej krawędzi wyrobiska. Po kępą brzóz w 2000r. zostały poczęte Zielone Perły Trzebini. Poprzez sosnowy lasek w dole stoku istnieje możliwość poprowadzenia ścieżki na koronę wyrobiska.



Przechodzimy kilka metrów w kierunku południowym. Oto kolejne skupiska drzew i krzewów zasłaniających widok.







Spójrzmy teraz na południowo-zachodni skraj akwenu. Jasne pole pod wodą to jedyne miejsce, gdzie można się bezpiecznie zanurzyć, chociaż tylko do kolan. Dalej zaczyna się kilkumetrowa głębia. Bo Balaton, to dobre miejsce do wypoczynku, ale niekoniecznie do kąpieli.



Na akwen spoglądaliśmy z krawędzi nad miejscem, gdzie znajduje się najstarsza część kamieniołomu. Także tutaj jesion wyniosły - Fraxinus excelsior jest zbyt wyniosły.



W tej okolicy na koronie wyrobiska usadowiło się skupisko wiązu polnego - Ulmus minor lub jak kto woli Ulmus campestris. Przyjrzyjmy mu się bliżej.







A zza krawędzi wystaje kolejny jesion wyniosły - Fraxinus excelsior. To zrozumiałe, skoro na dole znajdują się mokradła.



Opuszczamy koronę wyrobiska. Tutaj tuż przed przekopem w zaroślach wypatrzyłem pewnego wyrzutka z ogrodu. Jest nim miskanst chiński - Miscanthus sinensis. Czyżby kolejny kandydat na gatunek inwazyjny.