Był to jeden z wakacyjnych czwartków, kiedy odbywamy nasze wycieczki. Było nad dwóch. Na początku zwiedziliśmy centrum Alwerni, będzie to tematem innego wątku, potem udaliśmy się do Regulic, aby zobaczyć osławione źródło wody jurajskiej, która jak wiadomo wypływa z pogranicza triasowego pstrego piaskowca oraz wapieni falistych. Ale kogo to obchodzi. Tym nie mniej, na początku tradycyjnie mapa firmy Compass.



Kościół znajduje się na wzniesieniu.



Jego patronem jest święty Wawrzyniec.



W kościele zwróciliśmy ponadto uwagę na dwie kropielniczki wykonane z czarnego "marmuru" dębnickiego przyczepione do ściany obłożonej marmurem dolomitycznym ze Sławniowic. Cóż, nie jest to kamieniarka wysokiego lotu.





Na zewnątrz kościoła znajduje się wystawka skał magmowych.



Na lewo od kaplicy mamy miejscowy, regulicki melafir, zwany obecnie paleobazaltem.



Na prawo import z Zalasia, czyli porfir. Ta skała dla odmiany jest formą występowania granitu.



Jesteśmy już na głównej drodze i podążamy w stronę źródła.





Minęliśmy wzgórze Grzmiączka. Widać już otoczenie źródła.



A to tablica dezinformacyjna. Na pierwszym miejscu jest napisane, że będziemy oglądać źródło wody jurajskiej. Dla tej okolicy zgadza się tylko to, że przebiega tędy międzynarodowy szlak rowerowy Greenway.



A to już strumienie odprowadzające wodę, która w końcu zasila potok Regulanka.



Woda wypływa spod murowanego nasypu. Górą biegłą nieczynna już linia kolejowa.



Wypływająca woda jest ujęta w kanaliki obłożone porfirem z Zalasia.





A to wspomniany na początku triasowy wapień falisty, zalegający nad wypływającą wodą.





Woda wypływa spod kępy krzewów i drzewek, wśród których znajduje się olsza czarna - Alnus glutinosa.



Bliżej wody spotkamy także miętę wodną - Mentha aquatica.



Na wapieniach falistych rozwijają się skupiska porostów.



Porosty rozwijają się także na blokach dolomitów diploporowych z których zbudowano część muru oporowego dla linii kolejowej.



Opuszczamy źródło, jesteśmy w pobliżu skrzyżowania z drogą wiodącą przez wąwóz Kijów do platformy widokowej na szczycie Grzmiączki. Ta tablica jest informacyjną.



Pokazywała ona jak dojść do wskazanego na niej celu, my jednak poszliśmy w stronę kościoła, gdzie zaparkowaliśmy samochód. Oto widok na kościół.



Po drodze nad brzegiem Regulanki zauważyliśmy spore stado saren. Oto sesja fotograficzna z ich udziałem.







Jak widać, siła spokoju.







Po pewnym czasie zwierzęta ruszyły, a my za nimi.







To była dość długa sesja, ale nie mogłem się powstrzymać.