I wreszcie zdobywamy szczyt wzgórza Kaim. Oto obelisk.



Wydarzenia które on upamiętnia, a działo się to 6 grudnia 1914 roku, są szeroko opisywane na stronach poświęconych między innymi Twierdzy Kraków oraz I Wojnie Światowej. Ponieważ nasze forum nie jest od tego pokażę tylko stan obecny tego miejsca. Oto wszystkie cztery strony podstawy obelisku.









W 2003 roku, kiedy oglądaliśmy to miejsce po raz pierwszy cały teren wokół obelisku był wyłożony kostką brukową. Obelisk był świeżo odmalowany na biało. Teraz wygląda to tak.





Nieco dalej na stokach wzniesienia znajdują się zaśmiecone zarośla.





Spoglądam teraz w kierunku południowo-wschodnim. Ledwo widoczna kreska na horyzoncie pośrodku zdjęcia to maszt telewizyjny na Chorągwicy. Zabudowa w dolinie to oczywiście Wieliczka.



Spoglądam teraz ku zachodowi. Las zasłania wszystko. A jeszcze w 2003 roku widać stąd było szpital dziecięcy w Prokocimiu.



A to już widok na część zabudowy Bieżanowa.



Jeszcze raz zerkamy w kierunku Wieliczki.





Oczywiście została uczyniona, przy użyciu niemałych zapewne środków, próba opisania tego miejsca dla potrzeb turystyki, ale nie wszystko poszło tak jak powinno. Tym nie mniej przyjrzyjmy się pierwszej tablicy informacyjnej.





A to już druga tablica informacyjna. Dowiadujemy się z niej czego użyli Austriacy aby powstrzymać rosyjskie natarcie.





W tym miejscu pozwoliliśmy sobie na chwilę refleksji. Kto wie, czy gdyby nie te siły i środki, to jakim obecnie językiem mówiłaby spora część Europy. Idziemy dalej. Wchodzimy we współczesną zabudowę, która dość agresywnie zajmuje to wzgórze.





Na jednej z ostatnich wolnych przestrzeni dominuje wrotycz pospolity - Tanacetum vulgare.



Są jeszcze fragmenty panoram widokowych, ale wydaje nam się, że to długo nie potrwa.



Jak widać w zbliżeniu. Tutaj na polu dominowały nawłocie - Solidago.



I ponownie mijamy płat wrotyczu - Tanacetum vulgare.



Ruszamy teraz w dół ulicą Fryderyka Zolla. Idziemy w kierunku północno-zachodnim.





W przydrożnych zadrzewieniach mijamy robinię akacjową - Robinia pseudoacacia oraz dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Jest tutaj również kolczurka klapowana - Echinocystis lobata.





Nieco dalej mijamy kolejne robinie akacjowe - Robinia pseudoacacia z wyjątkowo dużym nagromadzeniem czeczot na powierzchni pnia.



Następnie bardzo szybko przeszliśmy do stacji Bieżanów Drożdżownia i poszliśmy w dalszym ciągu ulicą Rakuś. Drzewa na pierwszym planie to lipa drobnolistna - Tilia cordata oraz wierzba - Salix. Są trzy mozliwości: Salix fragilis, Salix alba oraz Salix x Rousseliana. To można będzie rozstrzygnąć dopiero w pełni sezonu wegetacyjnego.



Nieco dalej znaleźliśmy skupisko kuklika pospolitego - Geum urbanum o fioletowo wybarwionych liściach.





Tuż obok był równie malowniczy bluszczyk kurdybanek - Glechoma hedderacea.



Natomiast niedaleko pniaka, robiniowego zresztą, żywą zielenią przykuwał wzrok glistnik jaskółcze ziele - Chelidonium maius. W szczelinie pniaka widać jeszcze tojeść rozesłana - Lysimachia nummularia.



Terany przyległe do linii kolejowej są podmokłe, o czym świadczą liczne w tym miejscu olsze czarne - Alnus glutinosa.



I tutaj, na poboczu pomiędzy drogą a linia kolejową nie brak przyszłych stanowisk kulturowych.



W tym momencie wchodzą w zwartą zabudowę tej częsci Bieżanowa rzuciłem obiektywem mojego aparatu na "Olszynkę Bieżanowską", a następnie schowałem aparat.



Do pętli tramwajowej doszliśmy odcinkiem ulicy Rakuś biegnącej na zachód. Dalej były to odcinki ulic Mała Góra oraz Mieczysławy Ćwiklińskiej.