Trzecią część tego fotoreportażu zaczynamy tam, gdzie skończyliśmy ten odcinek - https://www.bio-forum.pl/cgi-local/board-auth.cgi?file=/3280/476602.html. Na razie przypominamy sobie mapę firmy Compass. Tym razem wędrujemy wzdłuż trasy oznaczonej kolorem czerwonym.



Na początku ponownie zerkamy w głąb wąwozu biegnącego równolegle do drogi.



Droga będąca jednocześnie ścieżką rowerową ponownie staje się wyboistym, błotnistym traktem.



Za chwilę miniemy okazały świerk pospolity - Picea abies, który oglądaliśmy z pewnego oddalenia w końcu poprzedniego odcinka.



Jesteśmy już na drodze łączącej Regulice z Płazą.



Równolegle do drogi płynie jeden z cieków składających się na Regulankę.







Za ciekiem w gęstej zieleni skrywają się pokłady melafirów.





Tylko w kilku miejscach odsłania się świeża skała.



Miejscami leżą fragmenty czystego kamienia.



W pełni lata a nawet wczesną jesienią penetrowanie tych miejsc jest bardzo utrudnione, ponieważ w zieleninie dominuje pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.





Szybko opuszczam te miejsca i ruszam dalej w stronę centrum Regulic. Po drodze mijamy staw.





Opuszczamy tę okolicę, czyli Simotę. Przed nami wyłania się zalesione wzgórze Grzmiączka.



Po kilkunastu metrach widok się rozszerza. Teraz po lewej stronie widać wzgórze Klasztorne w Alwerni a po prawej zadrzewienie nad jednym z regulickich kamieniołomów.



Spiesząc się dotarłem do starego cmentarza w Regulicach, gdzie można podziwiać klasyczne dzieła sztuki sepulkralnej.





Wśród oryginalnych nagrobków uwagę zwiedzających przyciąga ten drewniany krzyż.





Innym nagrobkiem jest dzieło wykonane z dolomitu diploporowego. Inskrypcje posiadają ciekawe literówki. Znaczy się, kamieniarz był analfabetą, bo o dysgrafii w tamtych czasach trudno mówić.





Opuszczam cmentarz. Droga prowadzi w kierunku kościoła. Przed nami idąc od lewej odsłania się widok na Grzmiączkę oraz wzgórze Klasztorne w Alwerni.



Po lewej stronie drogi widzimy odkrywke lessu.



Wchodzimy w zabudowę Regulic. Zza domów wyłaniają się wieże kościoła. Jego patronem jest św. Wawrzyniec.



Oglądając kościół zwróciłem na początku uwagę na dolomit diploporowy znajdujący się w jego podmurówce.



Następnie skupiłem się na rodzajach melafiru w murze otaczającym świątynię.



Tutaj mamy skałę o strukturze zwięzłej.



Kolejna ma strukturę gąbczastą.



Zrobiłbym więcej zdjęć, ale w tym momencie baterie mojego aparatu odmówiły współpracy sygnalizując całkowite wyczerpanie. Na szczęście sam kościół i inne jego ujęcia pokazałem w innych wątkach.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 31.marca.2012)