Tedy ruszamy dalej. Pogoda stawała się coraz bardziej nieprzyjemna, zaczęło popadywać, ale stwierdziliśmy, że nie jesteśmy z cukru. Na mapie firmy Compass ten odcinek trasy został oznaczony kolorem ciemnozielonym



Idziemy borem mieszanym ze sporą domieszką świerka pospolitego - Picea abies. Drogę przegradzają powalone drzewa. To prawie dzicz.







Wiele świerków jak widać miało bardzo trudne dzieciństwo.





Część drzew ma w miarę typowy dla tej okolicy wygląd.



Bardzo szybko wychodzimy teraz na drogę, zerkając tu i ówdzie na boki.





Jesteśmy już na drodze. Tutaj uwagę przyciąga piaszczysta jama.



Wyszliśmy na razie na mostek i groblę przecinające dolinę. Teraz patrzymy w kierunku wschodnim, gdzie powstał większy zbiornik.



Woda do następnego nieco niższego zbiornika płynie wartkim strumieniem. Na brzegu widać młodą olszę czarną - Alnus glutinosa.



Szybko wyszliśmy na górę. W dalszym ciągu podążamy prawym brzegiem Żabnika. Spoglądamy teraz w kierunku północnym. Teren jest tutaj równinny.



My jednak wybieramy krawędź doliny. Widoki są nieco bardziej interesujące, chociaż dolina jest teraz słabo czytelna, z powodu bujnej roślinności, ale da się zauważyć jej głębię.







Zeszliśmy ponownie ku krawędzi. W dalszym ciągu prawie bez zmian.





Oto mały świerk pospolity - Picea abies.



Mijamy teraz kolejne zgrupowanie dorosłych świerków pospolitych - Picea abies. Drzewa zachowały większość gałęzi od strony nasłonecznionej.





Odsłonięta dolina jest mocno zarośnięta. Tutaj najbardziej rzuca się w oczy płat wełnianki wąskolistnej - Eriophorum angustifolium.



Pokonaliśmy około połowę tego odcinka. Zbliżamy się do fragmentu z otwartą wodą. Urodę tego miejsca podkreślają kolejne świerki pospolite - Picea abies, tak żywy jak i martwe.





Zerkamy teraz na ten zbiornik z kolejnej, przecinającej tę dolinę kładki.



Tutaj naszą uwagę przykuły martwe żaby. Ostała się jeno biaława galaretka oraz czyste kości.



Drugi ze zbiorników zasłania powalona czeremcha zwyczajna - Padus avium.



Ruszamy dalej w kierunku zachodnim, konsekwentnie wybierając prawy brzeg doliny.





Na razie mijamy kolejne zwężenie o silnie zarośniętych brzegach.



Wkrótce jednak pojawia się duży zbiornik z niebieskawo-zieloną wodą.







W tej okolicy atrakcją są rosiczki okrągłolistne - Drosera rotundifolia.





Spoglądamy teraz na wschodni koniec ostatniego stawu, który kończy się na drodze będącej leśnym przedłużeniem ulicy Zdrojowej w Ciężkowicach. Tutaj rozwinął się największy w okolicy łan skrzypu bagiennego - Equisetum fluviatile. Na powierzchni wody grubą warstwą zalega pyłek sosnowy. Widać także unoszącą się mgłę.







Nieco dalej ten pyłek tworzy wąskie smugi.



Miejsca, gdzie go nie ma dają bardzo ciekawe kontrasty barwne. Uwagę przykuwa również brzoza brodawkowata o spiralnie skręconym pniu.



Kończymy gdzieś tak w jednej trzeciej tego odcinka brzegu. Pyłek sosnowy, który zgromadził się w zacisznych zakątkach sprawia bardzo niesamowite wrażenie.