Młoszowska kolia to określenie szlaku turystycznego z przewodnika "Więcej niż jura" Łączy on pięć z dwunastu Zielonych Pereł Trzebini oraz ociera się o szóstą z nich. Tego dnia testowałem go z grupą pensjonariuszy "Trzebińskiego sanatorium pod klepsydrą". Na mapie firmy Compass trasę tę przestawiłem tak. Powstrzymywałem się także przed robieniem zbyt wielu zdjęć.



Do Młoszowy podążamy skrótem przez Puszczę Dulowską To punkt pierwszy. Tutaj zwracamy uwagę na chmiel zwyczajny - Humulus lupulus.



Nieco dalej w punkcie drugim mijamy ambonę myśliwską.



Następnie bardzo szybko poszliśmy w kierunku zespołu pałacowo-parkowego. To punkt trzeci. Tutaj na początku zerknąłem w koronę klonu jaworu - Acer pseudoplatanus.



Bardzo ciekawie poprzez jego gałęzie wygląda fosa oraz fasada pałacu.



W fosie wciąż jeszcze można oglądać bardzo sponiewieraną wierzbę białą w odmianie płaczącej - Salix alba "Tristis".



W parku wykonałem jeszcze zdjęcie z okolicy Belwenderu. Niestety o pięknym widoku można zapomnieć.



Punkt czwarty to pobocze ulicy Spacery poza obszarem zabudowy. Tutaj znajdują się szczątki alei grabowej - Carpinus betulus.



Holweg, który jest przez nie ocieniany lokalna społeczność wykorzystuje jako wysypisko śmieci.







Punkt piąty to część Parowów Karniowickich. To miejsce zostało przeze mnie pominięte podczas opracowywania wzgórz Bartoska i Kowalikowa jako Zielonej Perły Trzebini. Tutaj oglądamy odsłonięcie lessu.



Drugim ważnym miejscem jest tutaj rozmywane namulisko. W tej okolicy woda osłania bruk dyluwialny.



Po opuszczeniu parowów z punktu szóstego zerkamy w kierunku południowo-zachodnim na kompleks pól uprawnych. Są one wciąż uprawiane.



Kolejne bardzo szybkie przejście. Teraz w punkcie siódmym oglądamy krzyż przy ulicy św. Krzyża. Obecnie co potwierdziliśmy w 2012 roku stoi tutaj dom i ogród.





I kolejne bardzo szybkie przejście. To tuż punkt ósmy, gdzie znajduje klasyczna ścianka martwicy karniowickiej w lesie Wyrąb. Na ścianie oglądamy pęk łodyg z kryształami kalcytu.





W tym miejscu skała ma strukturę zrostkową.



Nieco na południe od tego miejsca znajduje się fragment o strukturze laminowanej.



W tym zakątku od wielu lat obserwuję okazałą nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Kolejne szybkie przejście. Oto punkt dziewiąty. Teraz znajdujemy się poza lasem na wysokim prawym brzegu Dulówki i zerkamy na las, który dopiero co opuściliśmy.







Ostatni w tym odcinku obszar to miejsce opisywane jako Wyżynka Karniowicka. Teraz ze względu na konflikt z właścicielami tego terenu jest on niedostępny dla zwiedzających. Wówczas skała wyglądała tak.





Na jej powierzchni rośnie szereg ciekawych gatunków. To jest tylko trywialny rozchodnik ostry - Sedum acre. Przy okazji widać naturalny, czerwonawy odcień skały.



Jest tutaj dość dużo macierzanki zwyczajnej - Thymus pulegioides.



Ta unikalna skała, pochodzący z przełomu karbonu i permu wapień słodkowodny jest także siedliskiem dla mchów i porostów.



Miejsce to znajduje się w sieci Geosites, geologicznego odpowiednika sieci Natura 2000. Jak widać na tym przykładzie, oraz tego co zdarzyło się z cegielnią w Czerwionce są poważne problemy z ich zachowaniem, skoro niszczenie tych osobliwości, a w drugim przypadku z błogosławieństwem lokalnej administracji uchodzi bezkarnie.