Przed wstawianiem aktualności kolejny, sentymentalny wątek z moich stron rodzinnych. Znajdujemy się w okolicy 13 km drogi Rybnik Racibórz z niewielkim odchyleniami po pół kilometra w każdą stronę. Na początek fragment mapy firmy Compass.
Na początku trasa oznaczona kolorem niebieskim. Podążamy zgodnie ze wskazaniem strzałki. Tak wówczas wyglądał mój dom rodzinny.
Idziemy skrajem lasu. Tutaj w miejscu nieco podmokłym owocował dziki bez koralowy - Sambucus racemosa. Nad nim nachyla się olsza czarna - Alnus glutinosa. Na pierwszym planie widać niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.
Kiedyś las przecinała szeroka droga zwana przez nas aleja. Teraz zamieniła się w wąską ścieżkę.
Kiedyś w środku znajdowała się polana. Tam, jak to się dzisiaj mówi w kręgach rządowych "harataliśmy w gałę". Jej ozdobą był okazały modrzew europejski - Larix decidua. Tego dnia stwierdziłem ze zgrozą, że definitywnie usechł i jak wynika z opowieści mojego brata, który mi towarzyszył, stało się to nagle.
Oto jego pień.
Polana zarosła. Jej centrum zajmuje grupa dębów szypułkowych - Quercus robur.
Szybko zeszliśmy na dół, ku zachodniej krawędzi lasu. Tutaj na pniaku dębu szypułkowego rozrasta się gmatwek dębowy - Daedalea quercina.
W tej części od zawsze rosły dęby szypułkowe - Quercus robur pomiędzy którymi rozścielały się łany turzycy drżączkowatej - Carex brizoides.
W tym momencie dość szybko przeszliśmy ku południowo-zachodniej krawędzi lasu i postanowiliśmy pójść w kierunku zabudowy Rzuchowa. W obniżeniu płynie jeden z cieków składających się na rzekę Sumina.
Z pól spoglądamy w kierunku południowo-zachodnim. W dole znajdują się Krzyżkowice. Pewne zaniepokojenie wzbudziły w nas nadciągające chmury.
Idziemy dalej. Widok jest jak to się powiada sielski-anielski by nie powiedzieć kiczowaty.
Oto kolejny rzut oka w kierunku Krzyżkowic.
Wreszcie nadciągnęły chmury i zaczęły padać pierwsze krople deszczu.
Trzeba było wracać. Oto widok skraju lasu za którym znajduje się mój dom rodzinny.
Kolejna seria zdjęć została wykonana pod wieczór. Oto las oznaczony na mapie zieloną kropką. W jego runie masowo występuje niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.
Jest tutaj także okazała wietlica samicza - Athyrium filix-femina.
Paproci jest tutaj sporo. Nie wszystkim chciało mi się przyglądać dokładnie.
Królową jeżyn jest w tym miejscu jeżyna Bellardiego - Rubus pedemontanus.
Bliżej skraju tego niewielkiego lasu spore połacie zajmuje orlica pospolita - Pteridium aquilinum.
A teraz dwaj bohaterowie tej części tego wątku razem.
Drzewostan został ostatnio mocno przetrzebiony. Dzięki temu ujawnił się w miarę okazały jak na ten teren klon jawor - Acer pseudoplatanus.
Jesteśmy już blisko punktu trzeciego. Tutaj na dolinie cieku utworzono staw. Tego dnia znalazł się w nim powalony dąb szypułkowy - Quercus robur.
W przy drodze od dawien dawna rosną okazałe graby zwyczajne - Carpinus betulus.
Na początku trasa oznaczona kolorem niebieskim. Podążamy zgodnie ze wskazaniem strzałki. Tak wówczas wyglądał mój dom rodzinny.
Idziemy skrajem lasu. Tutaj w miejscu nieco podmokłym owocował dziki bez koralowy - Sambucus racemosa. Nad nim nachyla się olsza czarna - Alnus glutinosa. Na pierwszym planie widać niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.
Kiedyś las przecinała szeroka droga zwana przez nas aleja. Teraz zamieniła się w wąską ścieżkę.
Kiedyś w środku znajdowała się polana. Tam, jak to się dzisiaj mówi w kręgach rządowych "harataliśmy w gałę". Jej ozdobą był okazały modrzew europejski - Larix decidua. Tego dnia stwierdziłem ze zgrozą, że definitywnie usechł i jak wynika z opowieści mojego brata, który mi towarzyszył, stało się to nagle.
Oto jego pień.
Polana zarosła. Jej centrum zajmuje grupa dębów szypułkowych - Quercus robur.
Szybko zeszliśmy na dół, ku zachodniej krawędzi lasu. Tutaj na pniaku dębu szypułkowego rozrasta się gmatwek dębowy - Daedalea quercina.
W tej części od zawsze rosły dęby szypułkowe - Quercus robur pomiędzy którymi rozścielały się łany turzycy drżączkowatej - Carex brizoides.
W tym momencie dość szybko przeszliśmy ku południowo-zachodniej krawędzi lasu i postanowiliśmy pójść w kierunku zabudowy Rzuchowa. W obniżeniu płynie jeden z cieków składających się na rzekę Sumina.
Z pól spoglądamy w kierunku południowo-zachodnim. W dole znajdują się Krzyżkowice. Pewne zaniepokojenie wzbudziły w nas nadciągające chmury.
Idziemy dalej. Widok jest jak to się powiada sielski-anielski by nie powiedzieć kiczowaty.
Oto kolejny rzut oka w kierunku Krzyżkowic.
Wreszcie nadciągnęły chmury i zaczęły padać pierwsze krople deszczu.
Trzeba było wracać. Oto widok skraju lasu za którym znajduje się mój dom rodzinny.
Kolejna seria zdjęć została wykonana pod wieczór. Oto las oznaczony na mapie zieloną kropką. W jego runie masowo występuje niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.
Jest tutaj także okazała wietlica samicza - Athyrium filix-femina.
Paproci jest tutaj sporo. Nie wszystkim chciało mi się przyglądać dokładnie.
Królową jeżyn jest w tym miejscu jeżyna Bellardiego - Rubus pedemontanus.
Bliżej skraju tego niewielkiego lasu spore połacie zajmuje orlica pospolita - Pteridium aquilinum.
A teraz dwaj bohaterowie tej części tego wątku razem.
Drzewostan został ostatnio mocno przetrzebiony. Dzięki temu ujawnił się w miarę okazały jak na ten teren klon jawor - Acer pseudoplatanus.
Jesteśmy już blisko punktu trzeciego. Tutaj na dolinie cieku utworzono staw. Tego dnia znalazł się w nim powalony dąb szypułkowy - Quercus robur.
W przy drodze od dawien dawna rosną okazałe graby zwyczajne - Carpinus betulus.